Aktualizacja: 16.06.2025 15:00 Publikacja: 21.03.2025 16:10
Foto: mat.pras.
Wiwisekcje relacji w rodzinie mają długą tradycję, ale powraca przy nich zawsze jedno pytanie: czy przedstawić rodzinę jako źródło udręki, czy ostoję? Modniejsze jest dziś to pierwsze podejście, bo rodzina się podobno przeżyła. A co jeśli bywa ona jednym i drugim równocześnie?
Niedawno stołeczny Teatr Ateneum, szukający współczesnych sztuk o życiu, takich dla zwykłego widza, wystawił „To wiem na pewno” Australijczyka Andrew Bovella w reżyserii Iwony Kempy. Agata Kulesza była mamą, Przemysław Bluszcz – tatą, a Paulina Gałązka, Paweł Gasztold-Wierzbicki i Jan Wieteska – dorosłymi dziećmi. Było to tak sugestywne, że na koniec widzowi Zarembie pociekły łzy. Ale nie mnie jednemu – to wiem na pewno. Tym razem Iwona Kempa sięgnęła po sztukę Chorwata Ivora Martinicia „Mój syn chodzi, tylko trochę wolniej”. Nawet obsada jest podobna, tylko Wieteska zamiast być drugim synem pojawia się jako chłopak córki. Zarazem tu rodzinna galeria jest szersza. Mamy też dziadków, ciotkę i wujka.
W najnowszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus” z Arturem Bartkiewiczem, szefem wydawców strony głównej rp....
Gwiazdor światowego kina pokazał na gościnnych występach w Polsce swoją klasę w pełnym perwersji dramacie Koltèsa.
„Fenicki układ” Wesa Andersona nie ma nam nic do zaoferowania, ale przyznaje się do tego w eleganckim stylu.
Japońszczyzna jest w powieści Marty Sobieckiej podana ze smakiem, a nie jak mierny ramen. Więcej wątpliwości moż...
Polski bank z wyróżnieniem w kategorii Metaverse. Międzynarodowe jury doceniło innowacyjną kampanię Pekao dla młodych klientów.
„Project Warlock II” to gra dla tych, którzy strzelać uczyli się w latach 90.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
