Po drugiej wojnie światowej nastały czasy zimnej wojny. W tym okresie komunizm stale się rozprzestrzeniał: od Chin (1949) przez Koreę (1953), Kubę (1959), Azję Południowo-Wschodnią (1975), Afrykę (1974–1975) aż po Afganistan (1978). 26 krajów na świecie – ponad jedna trzecia ludzkości – znalazło się pod rządami marksistowsko-leninowskimi, które każdorazowo wprowadzano przy użyciu siły. Okres ten można nazwać złotymi czasami komunizmu.
Późniejszy bieg zdarzeń był konsekwencją tej ekspansji. Pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych zachodnie demokracje, które mają obsesję na punkcie potęgi ZSRS – w rzeczywistości znacznie mniejszej, niż uważano, czego dowiódł rozpad imperium w 1991 roku – próbowały wykorzystać kraje uchodzące za ideologicznych wrogów Moskwy do podzielenia lub osłabienia bloku wschodniego.