Przede wszystkim jest to fabularyzowany opis brutalnej codzienności Auschwitz, gdzie matki musiały obserwować, jak ich dzieci kierowane są do komór gazowych, a więźniarki stopniowo zatracały swoją kobiecość. Głód oraz środki uspokajające wzmacniały ich uległość i otumanienie. Czytelnikowi mogą przypomnieć się opowiadania Tadeusza Borowskiego, który pokazywał, że kobiety w obozie były upokarzane czasami w inny sposób, ale z nie mniejszą siłą niż mężczyźni. Jednocześnie poznajemy polityczne kulisy, które doprowadziły do wywózki żydowskich dziewcząt do obozu. Z kolei ostatnia część książki pokazuje, jak po wojnie wyglądały próby powrotu do domów kobiet, które przeżyły pobyt w KL Auschwitz. Ich ocalenie często otwierało drogę do kolejnych traum.