Już za 19 zł miesięcznie przez rok
Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Czytaj, to co ważne.
Reklama
Soczysta porcja rosyjskości
Radziecki i rosyjski teatr był obiektem zainteresowań Jerzego Koeniga, znanego przede wszystkim w roli wieloletniego szefa Teatru Telewizji. Ale za życia Koenig nie opublikował o nim żadnej książki. Ukazujący się 13 lat po śmierci autora zbiór szkiców „Rosjanie" gromadzi teksty opublikowane przez niego w ciągu dziesięcioleci na łamach mniej i bardziej specjalistycznych periodyków takich jak „Teatr", Dialog" czy „Przegląd Kulturalny".
Większość materiałów pochodzi z lat 1960–1967. „Nigdy potem Koenig nie miał już tak intensywnie opisywać radzieckiego teatru" – zauważa Paweł Płoski, redaktor książki, we wstępie.
Pytanie, skąd zainteresowanie Koeniga teatrem rosyjskim i radzieckim, odsyła do jego biografii – rusycystyki ukończonej zamiast planowanej polonistyki. Pierwsze recenzje pisał już w 1954, rok później drukowane były na łamach „Teatru". W 1956 roku, mając 25 lat, dostał posadę w tym dwutygodniku, ale po krótkim czasie przeszedł do nowo tworzonego miesięcznika „Dialog". Z początkiem lat 60. zaczął pisać cykl tekstów „Teatr radziecki" – „to jakby rozbieg do czegoś większego". No i zaczął wykładać na wydziale aktorskim warszawskiej PWST, a w 1975 r. został dziekanem nowo utworzonego Wydziału Wiedzy o Teatrze. I w tym właśnie miejscu dzielił się swą wiedzą i przemyśleniami na temat teatru radzieckiego i rosyjskiego na kursach.
Reklama
Plus Minus
„Wyrok”: Wojna zbawienna, wojna błogosławiona
Co nie do końca udaje się Ishbel Szatrawskiej w fabule, pisarka nadrabia stylem. Pod tym względem „Wyrok” jest r...
Plus Minus
„Arnhem. Dług hańby”: Żelazne spadochrony
Lektura „Długu hańby” wywołuje gorycz: brygadę Sosabowskiego montowano po to, by zrzucić ją w Polsce podczas wal...
Plus Minus
„Najdalsza Polska. Szczecin 1945-1950”: Miasto jako pole gry
Choć w Szczecinie zaangażowanych regionalistów nie brakuje, to obszerną i przystępną pracę o ich mieście stworzy...
Plus Minus
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima”: Niby nie rewolucja, ale wciąga
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima” bazuje na popularnym serialu animowanym zarówno fabularnie, jak i wizualnie.
Plus Minus
„ZATO. Miasta zamknięte w Związku Radzieckim i Rosji”: Wstęp wzbroniony
Do początku lat 90. nie było żadnej informacji o ZATO. Tajemnicze miasta zamknięte formalnie nie istniały.
Materiał Promocyjny
Firmy coraz częściej stawiają na prestiż
Coraz więcej firm świadomie inwestuje w jakość, nie tylko swoich produktów i usług, ale też w standardy współpracy z partnerami biznesowymi. Rośnie rola banków, które nie tylko dostarczają finansowanie, ale zapewniają również kompleksowe wsparcie operacyjne.
