Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Czy warto być złym w grze
Gry zawsze nakładały na graczy ograniczenia. Pozwalały im robić jedynie to, co przewidzieli ich autorzy.
W symulacjach lotniczych można było latać i strzelać, w wyścigach samochodowych rywalizować z innymi kierowcami, a w bijatykach toczyć krwawe pojedynki z kolejnymi przeciwnikami. Pewną swobodę oferowały jedynie przygodówki, ale również w nich zagadki rozwiązywało się w jeden, ściśle określony sposób. Jednak produkcje z elementami role-playing starają się unikać wznoszenia barier i zaoferować graczowi elektroniczną wolność. Stworzyć pewne ogólne założenia, a w ich ramach umożliwić kombinowanie. Dziś tego typu tytuły są tak rozbudowane, że sprawiają wrażenie autonomicznych światów. Dobry przykład to „Divinity: Original Sin 2" – gracz trafia tu do krainy rodem z powieści fantasy i musi ją uratować. Problem w tym, że został właśnie skazany za używanie zakazanej magii. Jak się wykaraskać z tej kabały?
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
