Jeśli sądzić po warszawskich pokazach mody, pod względem stylu jesteśmy w awangardzie Europy. Widać to nie tylko w tym, co pokazują na wybiegach projektanci – a pokazują rzeczy podobne do tego, co w Paryżu i Londynie – ale także po tym, co nosi publiczność. Najwyższe obcasy, najmodniejsze sukienki, najdroższe torby. Prada, Louis Vuitton, Chanel to dla naszych fashionistów, wydawałoby się, bułka z masłem.

Jednak rzeczywistość w statystykach przedstawia się inaczej. Jak donosi w raporcie o polskim rynku odzieżowym Pentor, Polacy nie lubią wyróżniać się strojem. Najchętniej zakładają ubrania wygodne i praktyczne, luźne i niezobowiązujące, nierzucające się w oczy. Kupują je z różną częstotliwością, w zależności od zasobów portfela. Łatwiej przychodzi nam wydawanie pieniędzy na tańsze koszulki, spodnie czy spódnice. Kurtki, marynarki i sukienki kupujemy raz na kilka lat. Średnio na odzież przeznaczamy 400 – 500 zł rocznie. Z analiz Pentora wynika, że polskich konsumentów można podzielić na cztery segmenty. Najbardziej liczny jest segment niezaangażowanych (39 proc.), koneserzy stanowią 23 proc. z nas, eleganccy tradycjonaliści – 21 proc., a racjonalni indywidualiści – 18 proc. – Polki nie są ani konserwatywne, ani awangardowe – twierdzi Lidia Kalita, projektantka Simple, firmy istniejącej na polskim rynku od 17 lat. Wszystko jest kwestią zamożności. Ubranie musi spełniać u nas więcej funkcji, niżby się chciało. Ludzie myślą praktycznie. Czerwone buty w ciapki może są fajne, ale czarne pasują do wszystkiego. Jak chcemy w Simple sprzedać płaszcz z rękawem trzy czwarte, dodajemy do niego długie rękawiczki. Dajemy praktyczną wskazówkę, jak to nosić.