Już za 19 zł miesięcznie przez rok.
Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Czytaj, to co ważne.
Reklama
Jan Maciejewski: Prorokini Nancy Pelosi
Biednej Nancy oberwało się za brak delikatności, a ona po prostu jest o krok przed wszystkimi. Pani Pelosi, spiker Izby Reprezentantów, po uznaniu byłego policjanta winnym zabicia George'a Floyda wygłosiła na cześć tego ostatniego... No właśnie, co to w ogóle było? „Dziękuję Ci George, dziękuję, że byłeś tam i poświęciłeś („sacrifice") swoje życie za sprawiedliwość, że wzywałeś tam swoją mamę – och, jak to było wzruszające. Od teraz twoje imię będzie synonimem sprawiedliwości". Nawet liberalne amerykańskie media, jak choćby CNN, zareagowały w tonie: wstrzymaj konie, Nancy. Zwracając jej uwagę, że z tego, co mówiła, można by wywnioskować, iż Floyd w zasadzie wprosił się pod kolano Dereka Chauvina. Przecież poświęcić swoje życie, oddać je w ofierze – a taki był nie tylko dosłowny sens, ale również ton i wymowa całej perory Pelosi – można tylko dobrowolnie.
Wróćmy jednak do kwestii gatunku literackiego – bo epitafium to to na pewno nie było. Wygłaszająca te słowa brzmiała – za to również spadła na nią fala krytyki – jakby w sumie dobrze się stało. Oczywiście, sama śmierć była czymś okropnym, ale jej pozytywne społecznie efekty przechylały szalę. Pelosi podważyła też w ogóle sens przeprowadzania procesu, a przynajmniej przykładania szczególnej wagi do ostrożności i procedur. „Dlaczego tyle to trwało? Moja wnuczka pytała mnie: babciu, dlaczego to trwa prawie rok, przecież wszyscy widzieliśmy, co się stało". Wiadomo przecież, jeżeli czyjeś imię jest synonimem słowa „sprawiedliwość", to wymiar sprawiedliwości może się schować. My jednak bądźmy sprawiedliwi i przyznajmy, że Pelosi miała święte prawo się niecierpliwić. Podczas procesu Chauvina można było chwilami odnieść wrażenie, że związek przyczynowo-skutkowy między podduszaniem Floyda kolanem a jego śmiercią nie był taki do końca jednoznacznie bezpośredni, bo po drodze wmieszały się spore ilości substancji psychoaktywnych w organizmie nowego symbolu sprawiedliwości.
Reklama
Plus Minus
„Wyrok”: Wojna zbawienna, wojna błogosławiona
Co nie do końca udaje się Ishbel Szatrawskiej w fabule, pisarka nadrabia stylem. Pod tym względem „Wyrok” jest r...
Plus Minus
„Arnhem. Dług hańby”: Żelazne spadochrony
Lektura „Długu hańby” wywołuje gorycz: brygadę Sosabowskiego montowano po to, by zrzucić ją w Polsce podczas wal...
Plus Minus
„Najdalsza Polska. Szczecin 1945-1950”: Miasto jako pole gry
Choć w Szczecinie zaangażowanych regionalistów nie brakuje, to obszerną i przystępną pracę o ich mieście stworzy...
Plus Minus
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima”: Niby nie rewolucja, ale wciąga
„Dragon Ball Z: Kakarot: Daima” bazuje na popularnym serialu animowanym zarówno fabularnie, jak i wizualnie.
Plus Minus
„ZATO. Miasta zamknięte w Związku Radzieckim i Rosji”: Wstęp wzbroniony
Do początku lat 90. nie było żadnej informacji o ZATO. Tajemnicze miasta zamknięte formalnie nie istniały.
Materiał Promocyjny
Jak sfinansować rozwój w branży rolno-spożywczej?
Kiedyś dotacje, teraz raczej kredyty na preferencyjnych warunkach. Podejście Brukseli do finansowania rozwoju przedsiębiorstw z branży rolno-spożywczej ewoluuje, ale niezmienne jest to, że wciąż firmy mogą liczyć na wsparcie. Co więcej, już nie tylko ze środków unijnych, ale także krajowych.
