Przez chwilę decydowali o losach powojennej historii Polski. Byli bohaterami Sierpnia '80 i kolejnych 16 miesięcy, aż do 13 XII 1981 r. Wszyscy tworzyli „Solidarność", a potem byli jej liderami. Rozpłochowski w Zagłębiu Dąbrowskim i na Górnym Śląsku, Słowik w regionie ziemi łódzkiej, Sobieraj w ziemi radomskiej.

Dwóch Andrzejów to ludzie Wybrzeża. Andrzej Kołodziej  organizował strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Przez pierwsze trzy dni prowadził strajk samodzielnie, dopiero czwartego powstał komitet strajkowy. Był wiceprzewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej i sygnatariuszem Porozumień Sierpniowych. Po strajku odpowiadał za budowę struktur regionalnych związku. Andrzej Gwiazda to wiceprzewodniczący „Solidarności" i zastępca Lecha Wałęsy.

Dziś cała piątka to jego zdecydowani przeciwnicy. – Nie każdy musi być bohaterem. Gdyby się tylko w odpowiednim momencie przyznał. Na początku lat 90. powinien powiedzieć: „Ludzie, miałem liczną rodzinę, szantażowali mnie, przestraszyłem się, ale zobaczcie, jak im się urwałem. I co wspólnie z całą „Solidarnością"  osiągnęliśmy – mówi Andrzej Sobieraj. – A on potępia swoich dawnych ludzi, dzięki którym zaistniał. Co to za przywódca, który potępia współpracowników?