Piotr Gursztyn: Salon chce delegalizacji PiS

Delegalizacja PiS, pałki na demonstrantów z Krakowskiego Przedmieścia i zapędzenie PiS-owców do robót publicznych – taki jest najnowszy postulat dużej grupy publicystów i celebrytów. Ludzi, którzy przy każdej okazji mówią bardzo dużo o standardach demokratycznych, wolności i prawach człowieka. Proponują jednak, aby władza zastosowała wobec opozycji bicie i zakaz działalności.w

Można byłoby się z tego śmiać, bo czyjaś histeria zawsze jest komiczna. Można to wyśmiać także z tego powodu, że przed 2007 rokiem ci sami ludzie z zapałem przestrzegali przed rzekomo grożącą dyktaturą i głosili hasła obywatelskiego nieposłuszeństwa. Jednak nic do śmiechu – ci ludzie z powagą namawiają rządzących do stosowania rozwiązań z Białorusi lub Turcji (gdzie co jakiś czas delegalizuje się partie polityczne. Nawiasem mówiąc, z niewielką dla nich szkodą).

I nie ma sensu przypominać głosicielom tych haseł, że cztery lata temu mówili co innego – gdy chodziło o jakieś ewentualne opresje ze strony rządu PiS. Oni to doskonale pamiętają, ale na tym polega mądrość etapu. Nie chodzi o przestrzeganie zasad demokratycznej debaty, lecz o skuteczność. Jeśli dziś – jak im się wydaje – można przeprowadzić zwycięsko antyprawicowy Armagedon, to trzeba to zrobić. Furda z głoszonymi hasłami i zasadami! One nie są dla wrogów.

Sadystyczna satysfakcja

To kolejny przypadek, gdy da się zaobserwować skłonność do sadyzmu ludzi tzw. salonu. Pierwszy moment to była rozprawa z kupcami z hali na warszawskim placu Defilad. Ile radości z tego bicia czuło się w komentarzach "Gazety Wyborczej" i "Polityki". "Kupcy zapracowali sobie na dzisiejsze siniaki, a pomogli im jak zwykle politycy" – pisał Seweryn Blumsztajn, który wcześniej narzekał, że Warszawa będzie brzydsza bez białego miasteczka pielęgniarek protestujących przeciw rządowi Jarosława Kaczyńskiego (dziś zresztą wszyscy ówcześni obrońcy mają je głęboko w nosie). Kupcy w wyborach 2006 roku głosowali na Hannę Gronkiewicz- -Waltz, ale potem nie zrozumieli, że byli tylko murzynami, którzy mieli zrobić swoje. A w miejscu hali – nad której szpetotą darto szaty – dziś staje "jeszcze piękniejszy" barak.

Przypominam tamtą sadystyczną satysfakcję dlatego, że teraz jest więcej okazji do zaspokojenia tej salonowej chuci. Oto grupa redaktorów i naukowców zachęca rządzących do brutalności.

"Czy 10 kwietnia miał być okazją do swoistego marszu na Warszawę, jak Mussoliniego "marsz na Rzym", tyle że autokarami? Tym razem nie wyszło – Rydzyk zapowiadał 75 tysięcy, zjechało 7 tysięcy, trochę mało dla zamachu stanu. Ale wódz nie rezygnuje, ostrzegam. (...) Można bez większego trudu udowodnić, że padło swoiste wezwanie do wojny domowej. Czy przesadzam? Wśród powszechnego zakłopotania – ku mojemu zaskoczeniu – prokuratury milczą, jakby niczego nie zauważały. Wszystko wolno? Ze złej miłości można się uleczyć – przed nikim nie jest zamknięta droga do uczciwości i demokracji. Ale rodzącemu się faszyzmowi trzeba po prostu zagradzać drogę" – apeluje Stefan Bratkowski, porównując Kaczyńskiego do Hitlera i Mussoliniego.

"Dla mnie wolność słowa ma swoje granice. (...) Lubiłabym zobaczyć krzykaczy z Krakowskiego Przedmieścia przy zajęciu tak szlachetnym jak zbieranie śmieci i psich kup. Nie wydaje mi się to opłatą zbyt wygórowaną za zaśmiecanie i zasmradzanie publicznej przestrzeni agresją i jadem" – pisze w "Gazecie Wyborczej" Joanna Szczęsna.

Hanna Flis-Kuczyńska w "Rzeczpospolitej" chwali Janusza Palikota za złożenie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez Jarosława Kaczyńskiego. Prezes PiS miał rzekomo wzywać do obalenia przemocą konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej. A za to można iść do więzienia na trzy lata.

"Nasza" demokracja

W audycji Radia TOK FM zaś cztery osoby – Janina Paradowska, Paweł Wroński z "GW", prof. Radosław Markowski i Adam Szostkiewicz z "Polityki" – zaczęły debatować nad ewentualną delegalizacją PiS. Trzeba dodać, że przed tą rozmową Paradowska w wywiadzie z Grzegorzem Schetyną namawiała swego rozmówcę do stanowczości wobec antyrządowych i antyprezydenckich demonstrantów. Schetyna posłuchał apelu osoby mianującej się dziennikarką i wezwał policję oraz prokuraturę do reakcji.

– W Polsce jest coraz mniej ludzi skłonnych bronić demokracji – zawyrokował Wroński. Jednak według niego obrona demokracji sprowadza się do obrony rządu i rozliczenia głównej partii opozycyjnej. Winne są też media, te, których nie da się nazwać prorządowymi: – Jeśli nie przestaniemy tolerować tego pałkowania trwającego od kilku lat w mediach, nic się nie zmieni, utyskiwał publicysta "GW", który sam nie jest wzorem łagodności i zrozumienia dla racji drugiej strony.

O demokracji, też jako gość TOK FM, mówił i Tomasz Lis: – Ta nasza demokracja jakoś się obroni.

"Nasza" – czyli nie tych spod Pałacu Prezydenckiego? Miejmy nadzieję, że to tylko potoczny zwrot, a nie ograniczenie przez Lisa zasad demokracji tylko dla naszych.

Ale wróćmy do mediów, których "pałkowania" – jak nazywa to Wroński – nie należy tolerować. Co ma znaczyć postulowany koniec tolerancji?

Kolejny gość Radia TOK FM Wojciech Mazowiecki cieszył się niedawno z ostatnich zwolnień w TVP, mówiąc, że dobrze, iż zwalnia się ludzi "zużytych". A tam, gdzie nie można nikogo zwolnić za niewłaściwe poglądy? Chyba pozostaje tylko zamknąć redakcję. A warto przypomnieć, że przed wyborami 2007 roku głoszona była teza, że wyłącznym obowiązkiem dziennikarzy jest krytykowanie władzy i wspieranie opozycji. Co takiego się stało, że dziś obowiązkiem dziennikarzy jest wspieranie władzy i tępienie opozycji? Odpowiedź z tamtej strony byłaby ciekawa, ale raczej jej nie usłyszymy.

– Prokuratura, urząd, na który płacimy podatki, powinna reagować – to postulat prof. Markowskiego, któremu warto przypomnieć, że prokuratura formalnie już nie podlega władzy państwowej.

– PiS jest partią antysystemową, powinniśmy się zastanowić, co z tym zrobić – to już Adam Szostkiewicz. Nikt z tamtej strony nie postuluje jakiegoś porozumienia z PiS, ergo można się domyślać tylko delegalizacji.

Tylko za co? Za transparenty z napisami, które obrażają prezydenta i premiera? Za szarpanie się ze Strażą Miejską? Czy za cytowanie Zbigniewa Herberta? Więcej grzechów nikt nie wymienia. Zwróćmy uwagę, że delegalizacja PiS byłaby karą za słowa, a nie czyny.

"Kiedyś zabory,  teraz Kaczory"

Paradna byłaby rozprawa delegalizacyjna. Adwokaci PiS jako świadków mogliby wezwać Stefana Niesiołowskiego i Janusza Palikota, aby przypomnieć, co oni mówili o śp. Lechu Kaczyńskim. Mogliby pokazać zdjęcia transparentów z Błękitnego Marszu PO z 2006 roku. Niektóre treści też można zakwalifikować jako antysystemowe: "Kiedyś zabory, potem komuna, teraz Kaczory, zbudź się, narodzie, nim Cię nie okradnie złodziej".

Inne obrażały prezydenta i premiera: "Dość dyktatury kurdupli umysłowych". To tylko dwa przykłady. Liderzy PO licznie obecni na marszu tak samo nie reagowali na te hasła, jak Kaczyński nie kazał usuwać transparentów obrażających Bronisława Komorowskiego i Donalda Tuska.

"Gazeta Wyborcza" z sympatią opisywała demonstracje młodzieży szkolnej przeciw Romanowi Giertychowi. Chociaż spalono tam kukłę Giertycha, inną utopiono jako Marzannę, a ulubionym hasłem było "Giertych do wora, wór do jeziora". Głosów oburzenia słychać nie było.

"Marek Edelman namawia młodzież, by wychodziła na ulicę i protestowała przeciwko haniebnemu ministrowi edukacji. Nie gaśmy tych impulsów. Rozniecajmy je. Bunt, jak zawsze, jest rękojmią postępu" – mówił wtedy w wywiadzie dla "Przeglądu" Kazimierz Kutz.

Histeria doradców

Ustalmy więc, co komu wolno robić i mówić. Co wolno PiS, a co wolno Platformie? Bo jeśli przyjmiemy standardy cytowanych tu "autorytetów", to znaczy, że miarka nie jest równa dla wszystkich. Tym bardziej trzeba pokazać granice tym, którzy mają mniejsze prawa.