Związki jak rosnący balonik

To liderzy związkowi, którzy konsekwentnie próbują brać się do zwolnień i zarządzania.

Włodzimierz Iljicz mawiał, że najważniejsze są kadry – i panowie ze związków wyraźnie wzięli to sobie do serca. W dodatku – jak się okazuje – w swoim mniemaniu mają dużo dalej idące uprawnienia, niż daje im Konstytucja RP czy ustawa o związkach. Być może dysponują jakimś tajnym aneksem do tych aktów prawnych, które tak ochoczo depczą. Dlatego właśnie wygląda na to, że to nie minister będzie pełnił nadzór nad spółkami Skarbu Państwa, nie jakieś tam rady nadzorcze – ale oni. Oni będą zwalniać m.in. prezesa Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa. Łudziłem się, że głównym podłożem konfliktu w PGNiG nie są pieniądze. Ze zdumieniem jednak odkryłem, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie wynosi tam 6823 złote. To zaś oznacza, że pracownicy tej spółki zarabiają o 71 proc. więcej niż inni zatrudnieni w tym sektorze. Ale apetyt rośnie w miarę jedzenia. Domagają się więc także niemałej 14. pensji, a jeśli jej nie dostaną – prezesa poślą na bruk. Opamiętajcie się! To nie sztuka straszyć prezesa taczką. Miejcie odwagę stanąć przed przeciętnym Kowalskim, zarabiającym średnio niespełna 4 tysiące, i powiedzieć mu: Mamy rację, nasza walka jest słuszna!