- Sporządzane plany miejscowe powinny być co najmniej niesprzeczne z miejską polityką rozwojową, którą określa studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Wskazuje ono co można, czego nie można, jakie są zamierzenia lokalnej władzy w długoterminowej perspektywie. Wynikają z niego pewne określone konsekwencje.
W przypadku wprowadzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ sporządzający plan musi ważyć - zgodnie z ustawą - interes prywatny i interes publiczny. Musi uwzględniać uwagi i wnioski, które wpływają w procesie sporządzania planu. Wydaje się, że kwestia wyłożenia planu, dyskusji publicznej - cały ten proces „uspołeczniania" - powinien definiować czy też określać taki sposób zagospodarowania, który służy interesowi publicznemu, który służy dobru publicznemu, uwzględniając zarówno istniejące zagospodarowanie terenu, jak też aspekty ekonomiczne, społeczne i demograficzne, o czym zresztą mówi ustawa.