Aleksander Shulgin cierpiał na raka wątroby, jak poinformowała rodzina, odszedł przy dźwiękach buddyjskiej muzyki medytacyjnej.
Chemię studiował w słynnym Uniwersytecie w Berkeley w Kaliforni. W latach 60. XX wieku zainteresował się cząsteczkami psychoaktywnymi - substancjami działającymi antydepresyjnie, stymulująco, afrodyzjakami. Ich działanie wypróbowywał na sobie oraz na przyjaciołach.
W latach 70. zajmował się amfetamina i jej pochodną MDMA, później nazwaną "ecstazy". Z czasem ta narkotyczna substancja bardzo się rozpowszechniła, miedzy innymi trafiała masowo do dyskotek.
Substancja ta, stymulująca układ nerwowy, została zsyntetyzowana już pod koniec XIX wieku. W 1912 rokub opatentowała ją firma farmaceutyczna Merck, ale wkrótce po tym zapomniano o niej.
Shulgin opracował nową metodę syntetyzowania amfetaminy (1976 rok). Jej działanie testował wspólnie z psychologiem Leo Zeffem, który polecał ją swoim kolegom lekarzom aby korzystali z niej w leczeniu pacjentów. Shulgin opisał w książkach "TiHKAL" oraz "PiHKAL" swoje psychodeliczne doświadczenia. Przedstawił w nich wyniki swoich i Zeffa badań nad różnymi substancjami zmieniającymi świadomość. Był zwolennikiem poszukiwania substancji psychodelicznych bezpiecznych dla zdrowia.
