Przedawnienie parkowania dopiero po pięcciu latach

[b]Dostałem „mandat” za nieopłacone parkowanie sprzed kilku lat. Muszę płacić? Nawet nie pamiętam, czy to ja wtedy jeździłem samochodem czy ktoś z rodziny.[/b]

To tylko jeden z wielu listów i pytań, jakie dostajemy od czytelników.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=57BC8C4F309C1F4552848AF577643820?id=184778]ustawy o drogach publicznych[/link] korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Dlatego [b]kierowcy, którzy chcą bez problemu udowodnić wniesienie opłaty w sądzie, muszą zachowywać bilety parkingowe[/b] Art. 13f ust. 1 ustawy wskazuje natomiast, że za nieuiszczenie opłat pobiera się opłatę dodatkową.

Ten mandat, o którym piszą czytelnicy, jest zatem opłatą dodatkową w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, a nie mandatem za wykroczenie drogowe.

Z punktu widzenia kierowcy sprawa nie wygląda dobrze.

Otóż po pierwsze, nieuiszczona opłata dodatkowa (taki właśnie ma charakter kartka, którą wkłada za wycieraczkę straż miejska) ulega przedawnieniu dopiero po pięciu latach.

Po drugie, informacja o konieczności wniesienia opłaty dodatkowej wcale nie musi być doręczona do rąk kierowcy. Wystarczy, że znajdzie się za wycieraczką auta. Warunkiem uruchomienia egzekucji wobec kierowcy jest doręczenie upomnienia zawierającego wezwanie do zapłaty kary.

Kwestię przedawnienia roszczeń wynikających z nałożenia opłaty dodatkowej za brak opłat za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania reguluje z kolei art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych.

Ukarany nie jest jednak bez szans i może próbować dochodzić swojej racji.

Kierowca podważający zasadność otrzymanego wezwania może złożyć w zarządzie dróg miejskich reklamację.

Jeśli zarząd dróg miejskich uzna reklamację za bezzasadną, kierowca może się odwołać do komisji odwoławczej powołanej przez prezydenta miasta.