Pisarz to – wedle formuły samego R.B. – osoba zajmująca się pisaniem, osoba, dla której język stanowi problem i która znika w języku, gdy zaczyna się pisanie. Taką osobą był sam Barthes, który niezmordowanie przez 65 lat swojego życia wynajdywał coraz to nowsze sposoby pisania o języku, mówienia o pisaniu, zapisywania ciała i ucieleśniania pisma.
Samo „pisanie" zaś konotuje w tym wypadku nie tyle podobieństwa czy różnice, ile relacje i transfery zachodzące między językiem literatury oraz językiem nauki, między wiedzą i doksą, wartością, etyką, polityką, ciałem i myślą. Roland Barthes był pisarzem francuskim, a to oznacza, iż jego pisanie to pajęczyna splatająca wszystkie te kwestie w nieprzechodni, ażurowy wzór przepuszczający światło, ale zamykający w sobie ciało.
