W XVII wieku podmokłe ziemie nad Wisłą osuszyli osadnicy holenderscy i stali się ich pierwszymi mieszkańcami. Współczesna nazwa dzielnicy pochodzi z czasów saskich, kiedy August III odkrył Kępę jako teren rekreacyjny (lubił odwiedzać Pałac Myśliwski na terenie dzisiejszego Parku Skaryszewskiego).
W granice Warszawy włączono Kępę w 1916 roku Od lat 20. XX wieku zamieniła się w komfortową dzielnicę stolicy, w której prywatne wille i budynki mieszkalne projektowali znani architekci. Tworzyli dzieła dzieła awangardowe i tradycyjne. Warto je zobaczyć, bo to żywe muzeum, czy wystawa polskiej architektury.
Nazwy dzielnicy: Francuska, Paryska, Saska, Estońska nie wzięły się z przypadku . Przypominają o planach urbanistów, gdy jeszcze nie spodziewano się wybuchu II wojny światowej. Planowali na tych terenach zorganizować w 1944 roku międzynarodową światową wystawę z okazji 25-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. Miała zająć obszar dzisiejszego Stadionu Narodowego, portu Praskiego i parku Skaryszewskiego, w którym krajobraz odtwarzał widoki polskiego krajobrazu. Nazwy ulic są śladem tamtych projektów.
Architekci nie tylko budowali Saską Kępę, ale często też sami tu zamieszkiwali. Bohdan Lachert i Józef Szanajca są twórcami Domu trójrodzinnego Lachertów przy ul. Katowickiej 9-11a, wzniesionego w 1928/29 roku, w którym po raz pierwszy zastosowali teorie Le Corbusiera w najlepszej wersji. Bohdan Lachert mieszkał w tym mini bloku do śmierci. Przy ul. Królowej Aldony 3 stoi Dom Lucjana Korngolda z 1938 r., jednego z najbardziej wziętych architektów stolicy, który po wojnie zrobił karierę w Brazylii. Prezentuje luksusowy modernizm z detalami, zaczerpniętych z różnych stylów.
Na uwagę zasługuje również wiele innych budynków. Przy Elsterskiej 1 wznosi się willa Różyckiego, właściciela słynnego praskiego bazaru. Zbudował ją Tadeusz Burse w 1935 roku. Przypomina klasycystyczny pałac, ale geometrycznie unowocześniony.
