Trzonem wystawy jest epoka napoleońska. Epoka podróży. Od francuskiej rewolucji w 1789 r. do kongresu wiedeńskiego w 1815 r. podróżowała cała Europa i wędrowały granice państw europejskich. Generał Bonaparte tworzył nowe republiki‚ do których wysyłał swych urzędników i generałów. Cesarz Napoleon ustanawiał księstwa i królestwa‚ a na ich tronach sadzał braci‚ kuzynów i swych wojskowych. Podróżowały ogromne armie. Każdy żołnierz w plecaku miał marszałkowską buławę‚ ale to już było prawie wszystko. Natomiast generałowie i generałowe zmilitaryzowaną turystykę uprawiali bardzo bagażowo.
Nie było wtedy asfaltowych nawierzchni‚ a nawet najwytworniejsze karoce nie miały opon. I na tych wertepach rozpoczyna się niezbędność neseseru. To‚ co najlepiej chyba go charakteryzuje‚ to misterne sposoby dopasowania pojemnika do przewożonych w nim przedmiotów. Drewniane trzymadełka albo ukryte pod bogatą wykładziną metalowe sprężyny zapewniały szczelność przylegania‚ amortyzowały wstrząsy.
Zawartość męskiego neseseru ograniczała się na ogół do stosunkowo prostego wyposażenia.
Cesarz w swym ulubionym neseserze miał srebrny dzbanek do kawy‚ kubki‚ oraz butelki na koniak. Ponadto świeczniki‚ dzwonek z galijskim kogutem i lunetę składającą się jak teleskop. Był to popularny wtedy sposób oszczędzania przestrzeni. Na zasadzie teleskopu składały się również szklane kieliszki i szklanki.
Damy nesesery miały o wiele bogatsze niż panowie. Gustownym przepychem zachwyca ten‚ który należał do księżnej d’Otrante. W zdumienie wpędza sezam‚ jaki mieścił się w tej skrzynce‚ długiej na niecałe pół metra‚ szerokiej na ćwierć‚ wysokości 15 centymetrów. Są tam – między innymi – przybory do szycia i do mycia zębów‚ szminki‚ pudry‚ kremy i perfumy w kryształowych flakonikach oraz serwis do kawy i herbaty z podręcznym palnikiem spirytusowym‚ dzbankami na napoje i mleko‚ jak również komplet sztućców.
