W diecie chorego na cukrzycę najważniejsza jest jakość posiłków, ich ilość i rozkład w ciągu dnia. Lekarze podkreślają, że bez przestrzegania zasad zdrowego żywienia nie ma sukcesu w leczeniu cukrzycy. Jadłospis na całe życie powinien ułożyć dietetyk.
Dieta chorego nie musi polegać wyłącznie na ograniczeniach i wyrzeczeniach. Powinna dostarczać niezbędnych składników odżywczych, energii i zaspokajać głód. Właściwie dopasowana poprawia samopoczucie, bo reguluje poziom glikemii, ułatwia działanie leków hipoglikemizujących, zapobiega hipoglikemii. Gdy dowiemy się o chorobie, powinniśmy skorzystać z porad dietetyka, który pomoże w opracowaniu menu. Plan posiłków należy dostosować do indywidualnego trybu życia diabetyka. Zalecenia dietetyczne mogą być różne dla chorych na cukrzycę typu 1 i 2. Ci pierwsi (zazwyczaj szczupli) powinni unikać spożywania węglowodanów prostych. W cukrzycy typu 2 (często przebiegającej z otyłością) dieta powinna również umożliwiać osiągnięcie lub utrzymanie prawidłowej masy ciała. Żywienie w cukrzycy jest podobne do zasad racjonalnego odżywiania osób zdrowych.
[srodtytul]Lekko i różnorodnie[/srodtytul]
Dieta chorego na cukrzycę, tak samo jak każdego innego człowieka, powinna być urozmaicona i lekkostrawna oraz przede wszystkim zdrowa. – Zdrowe jedzenie zawiera mało tłuszczu (ok. 30 proc. ogólnego zapotrzebowania energetycznego), dużo węglowodanów (50 – 60 proc.), białko (10 – 15 proc.) oraz błonnik, witaminy i minerały – mówi dr n. med. Paweł Luźniak, adiunkt w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, specjalista diabetolog. Ograniczenia diety cukrzycowej dotyczą spożywania cukrów prostych obecnych w słodyczach i owocach, gdyż ich konsumpcja prowadzi do wzrostu poziomu glukozy we krwi, nie należy także jeść tłuszczów nasyconych, pić alkoholu. Osoby z nadciśnieniem tętniczym powinny ograniczyć spożycie soli kuchennej, a te z niewydolnością nerek zredukować spożycie białka. Ograniczyć należy także tłuste mleko i masło, smalec, jogurty z dużą zawartością tłuszczu, mięso wieprzowe i podroby. Tłuszcze zwierzęce można zastąpić roślinnymi, ale w niewielkiej ilości, np. olejem. Posiłki nie mogą powodować dużych wahań stężenia glukozy we krwi. Aby temu zapobiec, dietetyk układa menu na podstawie wymienników węglowodanowych. Jeden wymiennik węglowodanowy (1 WW) to produkt spożywczy wyrażony w gramach, który zawiera 10 g węglowodanów przyswajalnych przez organizm, co odpowiada 10 g czystego cukru. Oznacza to, że po zjedzeniu takiej porcji poziom cukru we krwi rośnie tak jak po spożyciu 10 g cukru. Lekarz diabetolog określi, z ilu wymienników węglowodanowych powinny się składać poszczególne posiłki.
[srodtytul]Często i regularnie, ale mało[/srodtytul]
