Tekst z archiwum "Rzeczpospolitej"
Klasyczna butelka ma pojemność 75 cl. Jest wykonana z grubszego niż butelki od innych win szkła, aby wytrzymała ciśnienie gazu rzędu 6 atmosfer. Z tej samej przyczyny dno butelki jest mocno wklęsłe.
W XIX wieku pojawiły się butelki o różnej pojemności, na przykład magnum zawierająca półtora litra musującego trunku. Właśnie taka butelka najlepiej zachowuje właściwości szampana. Wolniejszy proces starzenia się sprawia, że utrzymuje on dobrą jakość przez dłuższy czas. Są też większe rozmiary, które otrzymały nazwy pochodzące od imion biblijnych: Matuzalem (6 litrów, czyli 8 butelek), Salmanazar (9 l – 12 butelek), Baltazar (12 l – 16 butelek), Nabuchodonozor (15 l – 20 butelek).
Szampan uważany jest za trunek rozpraszający niepokoje i stany depresyjne. Zawiera bowiem oligoelementy, np. cynk, który reguluje pracę systemu nerwowego. Zresztą przed wynalezieniem leków psychotropowych szampana używano jako środka antydepresyjnego. W celach leczniczych pito trzy kieliszki dziennie przez miesiąc, kuracja podtrzymująca ograniczała się zaś do jednego kieliszka na dzień.
W 1718 roku w traktacie o szampanach francuski kanonik Godinot zapewniał: „Ze wszystkich win nie masz lepszego dla zdrowia niż wino z Szampanii, szare lub koloru oczu kuropatwy”.
