Szwajcarska miara czasu

Malwina Użarowska

Historia jednego z najważniejszych na świecie producentów zegarków rozpoczęła się w 1832 r. w szwajcarskim miasteczku St. Imier. Brat słynnego zoologa, geologia i doktora medycyny Louisa Agassiza, Auguste Agassiz założył Raiguel Jeune. Było to małe przedsiębiorstwo zegarmistrzowskie połączone z biurem handlowym. Auguste wraz z dwoma wspólnikami montował i sprzedawał zegarki kieszonkowe bazujące na wychwycie wrzecionowym – mechanizmie popularnym w ówczesnej Szwajcarii.

Dwanaście lat później, w tym samym roku, gdy Louis został profesorem zoologii i geologii na uniwersytecie Harvarda w Cambridge, Auguste awansował na szefa firmy. Interes zaczął kwitnąć, głównie dzięki korzystnym kontaktom ze Stanami Zjednoczonymi. Wkrótce Agassiz sprzedawał zegarki na całym świecie.

W 1861 r. do St. Imier przybył bratanek Auguste, Ernest Francillon, i przejął biuro handlowe Agassiza. Obdarzony talentem ekonomista postanowił rozbudować firmę wuja. W tym celu  w 1866 r. nabył dwie parcele nad brzegiem rzeki Suze. Było to miejsce znane jako Es Longines – „długie łąki”. Tam też powstał nowy zakład produkcyjny, a rok później Francillon postanowił odejść od markowania produktów nazwiskiem i stworzył nową nazwą handlową – Longines. Wówczas powstał także znak handlowy firmy – uskrzydlona klepsydra. Odtąd pojawia się ona na wszystkich zegarkach opuszczających fabrykę. Obecnie logo znane jest w 150 krajach na świecie. Kojarzy się nie tylko z elegancją, ale też niezawodnością szwajcarskich mechanizmów.

W kluczowym dla firmy roku 1867 nie tylko została otwarta nowa fabryka, ale i wyprodukowano tam pierwszy mechanizm 20A. 20-liniowy kaliber bazował na wychwycie kotwicowym i szyjkowym zespole naciągowo-nastawczym. To rozwiązanie zdobyło w tym samym roku nagrodę na Wystawie Światowej w Paryżu.

W 1876 r. Jacques David, dyrektor techniczny Longines

:

zainicjował pierwszy w branży zegarmistrzowskiej proces zmechanizowanej produkcji, a dwa lata później firma stworzyła pierwszy chronograf. Był on dziełem Alfreda Lugrina. Nowy sposób pomiaru czasu nie tylko ponownie zdefiniował pojęcie precyzji, ale na dziesiątki lat związał Longines ze sportem i lotnictwem. Skrzydła na klepsydrze okazały się prorocze.

Czas w przestworzach

W 1919 r. firma została oficjalnym dostawcą International Aeronautical Federation i w pełni zaangażowała w znaczące przedsięwzięcia lotnicze. Jednym z nich był pierwszy samotny lot nad Oceanem Atlantyckim. Wyczynu dokonał Charles A.Lindbergh na pokładzie samolotu Spirit of Saint-Louis w 1927 r. Dwa lata później Longines odmierzył czas legendarnego okołoziemskiego lotu Graf Zeppelin, wyposażając pilotów w dedykowane im zegarki.

Longines pojawiał się też w towarzystwie innych nazwisk, które zmieniły świat lotnictwa, takich jak Amelia Earhart, która w 1932 r. jako pierwsza kobieta przeleciała nad Atlantykiem.

Tam, gdzie potrzebna była precyzja w pomiarze czasu, a także w ekstremalnych warunkach, tam pojawiał się Longines – wykorzystał go Paul-Emile Victor podczas eksploracji północnego i południowego bieguna w 1947 r., Jacques Piccard w batyskafie Trieste, w którym opuścił się w 1960 r. na dno oceanu, szalony kierowca rajdowy Donald Campbell podczas ustanowienia rekordu prędkości (648,565 km/h) w 1964 r.

Czas dla igrzysk

Historia małżeństwa firmy Longines ze sportem ma już 136 lat. Pierwszy chronograf tej marki sprzedawany w Stanach Zjednoczonych mógł służyć nie tylko bukmacherom i miłośnikom wyścigów konnych, ale także wszystkim osobom zaangażowanym w jeździectwo: kupcom poszukującym przyszłych mistrzów, jeźdźcom chcącym poprawić wyniki, hodowcom i szkołom jazdy konnej. Już w 1886 r. Longines wyposażał w swoje chronografy większość sędziów zawodów jeździeckich w Nowym Jorku.

Kolejne dyscypliny sportowe oczekiwały na precyzyjny pomiar czasu. Podczas Federalnego Pokazu Gimnastycznego w Bazylei (Szwajcaria, 1912 rok) wykorzystany został system zwany broken wire. Od tego czasu mechanizmy Longines stały się nieodłącznym elementem zawodów gimnastycznych.

Marka zaczęła pojawiać się w narciarstwie alpejskim, Grand Prix Formuły 1. W 1982 roku firma Longines podpisała porozumienie o współpracy technicznej z Ferrari, a później także z Renault oraz została oficjalnym chronometrażystą wyścigów na 10 kolejnych lat. Od 2008 roku doszło jeszcze łucznictwo, później tenis. Jednocześnie marka nieustannie pojawia się w swojej pierwotnej dyscyplinie – jeździectwie – na najważniejszych światowych eliminacjach.

Nostalgia i innowacyjność

Od ponad 185 lat firma Longines ma siedzibę w mieście, w którym powstała. Nadal trzy czwarte produkowanych zegarków jest oparte na tradycyjnych mechanizmach, a jedna czwarta na kwarcu. Nietrudno sobie wyobrazić, jak wielu jest miłośników połączenia elegancji, niezawodności z tradycją. Zegarki Longines nosił John Fitzgerald Kennedy, Michaił Gorbaczow i Rajiv Gandhi, a także inni, począwszy od Alberta Einsteina, Humphreya Bogarta, Franka Sinatry, Audrey Hepburn i brytyjskiej ikony rocka Davida Bowie, po kierowców Formuły 1: Riccardo Patrese, Gillesa Villeneuve’a, Gerharda Bergerai, Alaina Prosta, a także Pelé, legendę futbolu.

Połączenie elegancji i sportowego charakteru sprawia, że obecnie ambasadorami marki są zarówno osoby znane w show biznesie (Kate Winslet, Simon Baker), jak i gwiazdy sportu – Andre Agassi i Stefanie Graf.

W 2005 roku Longines zaprezentował kolekcję, która stała się jego kolejnym bestsellerem: The Longines Master Collection. Od samego początku linia cieszyła się sukcesem, jakiego nawet projektanci się nie spodziewali. Stała się symbolem zegarmistrzowskiej perfekcji. Pojawiły się nowe rozmiary zegarków i nowe komplikacje, ale ponadczasowy klasycyzm został zachowany.