Granie w Chopinostanie

[srodtytul]Poniedziałek. Zbliża się dziewiętnasta[/srodtytul]

Za chwilę w Domu Polonii przy Krakowskim Przedmieściu rozpocznie się maraton fortepianowy z okazji urodzin Fryderyka Chopina. Będzie trwał 171 godzin – od 22 lutego do 1 marca – bo właśnie te daty podawane są w biografiach kompozytora jako dni jego przyjścia na świat.

Przyszły tłumy, ledwo można wejść do środka. Wszystkie miejsca zajęte, słuchacze siadają na schodach, kucają pod ścianami.

Do fortepianu siada Dawid Zarzycki, student Akademii Muzycznej, i po chwili wydobywa dźwięki Poloneza A-dur op. 53, utworu, który rozpoznają chyba wszyscy.

– Pomysł jest super. Do filharmonii niełatwo się dostać, zresztą nie każdy się wybierze. A tu może zajrzeć każdy – mówi po koncercie Zarzycki.

– Następnym wykonawcą będzie Cezary Kozanecki, który Chopina gra dla przyjemności. A na co dzień jest weterynarzem – słyszymy zapowiedź.

– Całkiem przystojny ten weterynarz – starsza pani odwraca się do koleżanki, kiwając przy tym głową w takt dźwięków Poloneza A-dur op. 40. Nikogo nie dziwi mężczyzna, który nagrywa występ na dyktafon. Pewnie znajomy jakiś.

[srodtytul]Wtorek. Druga w nocy [/srodtytul]

Na widowni dziesięć osób. Tomaszowi Macewiczowi, studentowi trzeciego roku europeistyki, pustki nie przeszkadzają.

– Zgłaszając się, zaznaczałem, że może to być późna pora – mówi przed występem. – Cierpię trochę na bezsenność, a poza tym to będzie mój debiut. Przy pełnej sali na pewno o wiele bardziej bym się denerwował.

Niektórzy ze słuchaczy już walczą ze snem. Ale nie Jundi Wang i jej mąż. Turyści z Pekinu są zawiedzeni, kiedy obsługa o trzeciej nad ranem ogłasza dwugodzinną przerwę.