Nowa marka: „Zrób to sam”

„Zrób to sam” nam kojarzy się z Adamem Słodowym i jego programem telewizyjnym, który nadawany był przez 24 lata (od 1959 do 1983 roku). Potem, po 1989 roku, w nowych konsumpcyjnych czasach zapomnieliśmy o pożytkach własnoręcznego wykonywania przedmiotów.

Na Zachodzie w ostatnim czasie obserwuje się powrót robótek ręcznych. Obserwatorzy trendów przewidują nawet, że marka „Zrób to sam” będzie w XXI wieku jedną z ważniejszych na rynku.

[srodtytul]Nowy wellness[/srodtytul]

Kiedy przed dwoma laty Holenderka Linda Eilers otwierała w Berlinie swoją kawiarnię, nie wszyscy byli przekonani o sukcesie. Wstawiła do niej 14 maszyn do szycia. Przechodnie myśleli, że będzie to kolejny zakład usługowy, wykonujący poprawki odzieży. U Eilers za 5 euro za godzinę można napić się kawy, wymienić doświadczeniami i w międzyczasie uszyć na przykład spódnicę, jakiej nie będzie miał nikt inny.

W Bazylei z kolei nie ma co prawda krawieckiej kawiarni, ale na zapleczu sklepu Riviera sprzedającego designerskie drobiazgi raz w tygodniu spotykają się młode kobiety, by wspólnie robić na drutach. Przedział wieku: 32 – 39. Otwarcie przyznają, że takie robótki uważały za zajęcie dla babć i nie dotykały drutów od szkoły podstawowej. Teraz dzierganie szala czy swetra sprawia im przyjemność, a na dodatek mogą przy tym ciekawie porozmawiać.

Czy na takie zachowania wpłynął widok gwiazd hollywoodzkich – Julii Roberts, Cameron Diaz czy Russella Crowe’a, które publicznie przyznały się, że w przerwach między ujęciami biorą do rąk druty i kłębek wełny? A może robienie na drutach ma działanie terapeutyczne? W Harvard Medical School dowiedziono, że monotonny rytm tego zajęcia obniża ciśnienie krwi i rozładowuje stres. Może więc robótki ręczne staną się alternatywą dla jogi, swoistym wellnessem.

[srodtytul]Indywidualiści[/srodtytul]

Dziś, kiedy rosną koszty choćby utrzymania samochodu czy wynajęcia mieszkania, ludzie mniej wychodzą do lokali, a więcej przebywają w domach. W miarę własnych możliwości i potrzeb zaczęli je więc upiększać, udoskonalać, przerabiać. Są dumni z tego, że potrafią zrobić coś własnymi rękami.

Podobnie jest z gotowaniem. Pozwala sięgać po dawno zapomniane warzywa, odgrzebać stare przepisy, by w ten sposób odkryć na nowo przyjemność z przygotowanych przez siebie posiłków.

Melani Rollwage z hamburskiego Trendbuero uważa, że zjawisko to, tak zwany homing, wynika również z chęci podkreślania własnej indywidualności i odejścia od świata cyfrowego do realnego.

[srodtytul]Praktyczna sieć[/srodtytul]

Ale, paradoksalnie, to właśnie Internet pomaga przy rozwiązywaniu drobnych problemów związanych z majsterkowaniem. Na niezliczonych forach zawsze znajdzie się ktoś, kto w razie kłopotów może dobrze doradzić.

Wielu z tych drobnych majsterkowiczów zaczęło produkować nie tylko dla siebie, ale również na sprzedaż. Niemiec Olaf Bornemann, nie mogąc w sklepie znaleźć do

swojego mieszkania ciekawej lampy w odpowiedniej cenie, zrobił prototyp. Najpierw lampa spodobała się znajomym, teraz produkuje ją na zamówienie w swojej manufakturze na Kollwitzplatz w Berlinie.

Internet służy również do rozprowadzania produktów: można zamówić przygotowaną zgodnie z własnym życzeniem mieszankę musli (muesli. de), a na przykład w Londynie zjeść obiady domowe za niewygórowaną opłatą, po uprzedniej rezerwacji na stronie internetowej.

„Większym” majsterkowiczom Internet może pomóc w znalezieniu wspólnika. I tu wkraczamy w sprawy trochę poważniejsze: dzięki Internetowi hierarchie w niektórych dziedzinach przestały odgrywać tak znaczącą rolę jak wcześniej. Młody człowiek z pomysłem na ciekawy produkt może w sieci poznać designera na przykład ze Szwecji, producenta z Chin, a później, również w sieci, ten produkt sprzedawać.

[srodtytul]Kapitalizm społeczny[/srodtytul]