W Polsce liczbę chorych z migotaniem przedsionków – nawracającą lub utrwaloną arytmią serca, szacuje się na 500 tysięcy. Ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych związanych z migotaniem wynosi rocznie 15 – 20 proc. Udar mózgu może być zatem pierwszym i nieoczekiwanym objawem migotania przedsionków lub jego najgroźniejszym powikłaniem. Nawet 50 proc. udarów wywołanych tą arytmią może być śmiertelnych, z kolei 30 proc. chorych, którzy przeżyli udar, ma trwałe porażenie, a tylko 20 proc. może wrócić do normalnej aktywności. Dzięki dobremu leczeniu przeciwkrzepliwemu – rozrzedzającemu krew – oraz leczeniu chorób towarzyszących możemy ryzyko udaru zmniejszyć nawet do 1 – 2 proc. rocznie.
Standardowe leki przeciwkrzepliwe są jednak niedoskonałe z powodu trudności w ustalaniu optymalnych dawek, co wiąże się z koniecznością częstych pobrań krwi (koszty i niedogodności). Dlatego od dawna oczekiwanym rozwiązaniem tych problemów było zsyntetyzowanie leków przeciwkrzepliwych nowych generacji – podawanych doustnie, skutecznych i bezpiecznych. Stosowanie ich u chorych nie wymaga pobrań krwi w celu monitorowania leczenia.
Najbardziej zaawansowanym w badaniach skutecznym lekiem z tej grupy jest dabigatran. Wyniki prób klinicznych w profilaktyce powikłań zakrzepowo-zatorowych u chorych po zabiegach ortopedycznych oraz w profilaktyce udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków były na tyle korzystne, że lek został już wprowadzony na rynki w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii oraz w krajach europejskich, w tym w Polsce. Zakończony sukcesem proces tworzenia skutecznych i przyjaznych dla pacjenta innowacyjnych leków w tych wskazaniach jest jednym z większych przełomów w medycynie w ciągu ostatnich lat.
