Wydatki polskich nabywców na zakup leków mogą być analizowane w skali mikro- lub makroekonomicznej. Ujęcie mikroekonomiczne pozwala określić wysokość miesięcznych wydatków na leki ponoszonych przez jedną osobę oraz udział wydatków na leki w wydatkach na ochronę zdrowia i wydatkach ogółem. Ujęcie makroekonomiczne pozwala określić poziom wydatków prywatnych ponoszonych przez nabywców na rynku aptecznym
W latach 1995 – 2009 wystąpiła wyraźna tendencja wzrostowa wydatków na leki – przeciętne miesięczne wydatki wzrosły z około 5 zł do blisko 29 zł, tj. prawie sześciokrotnie. Wysokość wydatków na leki w poszczególnych grupach społeczno-ekonomicznych była mocno zróżnicowana. Najwyższe ponosili zawsze emeryci i renciści – wzrosły one w analizowanym okresie prawie sześciokrotnie: z ok. 10 zł w 1995 r. do 59 zł w 2009 r.
Udział wydatków na leki w wydatkach na zdrowie wzrósł w latach 1995 – 2003 z 50 proc. do 66 proc. A w latach 2004 – 2009 zmniejszył się do poziomu ok. 60 proc. Ponad połowę wydatków na ochronę zdrowia pochłaniają zatem w polskich gospodarstwach domowych wydatki na leki. W budżecie emerytów i rencistów ich udział wzrósł w analizowanym okresie z ok. 60 proc. do ponad 70 proc. (o kilkanaście punktów procentowych). W gospodarstwach pracowników nastąpił wzrost udziału z 45 proc. w 1995 r. do 57,5 proc. w 2002 r., a potem spadek do ok. 53 proc. w 2009 r.
W latach 1995 – 2004 przeciętny udział wydatków na leki w wydatkach ogółem gospodarstw domowych wzrósł z 1,8 proc. do 3,3 proc., czyli o 1,5 punktu procentowego. W latach 2005 – 2009 obniżył się zaś nieco do ok. 3 proc. Największy udział i najwyższy jego wzrost odnotowano w gospodarstwach emerytów i rencistów – z 3,2 proc. do ok. 6 proc. (czyli o prawie 3 punkty procentowe).
