Przez lata kolekcja nie była wystawiana z powodu złego stanu zachowania. Przed rokiem, dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz projektowi badawczemu, finansowanemu ze środków Narodowego Centrum Nauk, wrocławscy muzealnicy mogli zrealizować swoje wielkie marzenie. Za przeprowadzoną konserwację witraży zdobyli pierwszą nagrodę w XXXIV Konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2013.
Kolekcją liczy 90 zabytków, powstałych w okresie od średniowiecza do początków XX wieku. Jest to największy i najcenniejszy zbiór tego typu w Polsce. Cześć witraży pochodzi ze zbiorów wrocławskiego Museum Schlesischer Altertümer (Muzeum Starożytności Śląskich), część została przywiezione w latach powojennych z niszczejących pałaców dolnośląskich .
Do najcenniejszym należą witraże renesansowe z pracowniach śląskich i wrocławskich. Można wśród nich podziwiać XVI-wieczne witraże ozdobione herbami rodów mieszczańskich (pochodzące z wrocławskiego kościoła św. Krzysztofa) oraz XVII-wieczne z herbami szlachty śląskiej , a także witraże wotywne i cechowe. Największym renesansowym witrażem w Polsce jest ten z godłem cechu sukienników z 1551 r.
Najstarsze średniowieczne witraże przedstawiają scenę Zwiastowania i postaci świętych. Zostały wykonane w Austrii, gdzie dekorowały jeden z kościołów. W XIX w. kupił je śląski arystokrata i przewiózł do zamku w Grodźcu koło Złotoryi.
Artystyczną urodą wyróżniają się tzw. witraże gabinetowe, zgromadzone przez rodzinę von Brandenburg, zdobiące krużganki ich zamku w Domanicach koło Świdnicy. Pochodzą z Niemiec i Niderlandów, a przedstawiają sceny religijne, herby, ptaki. Najstarszy z nich z połowy XV wieku z Nadrenii i przedstawia „Trzy Marie" na tle subtelnie malowanej architektury.
