Internet polszczyzny nie zepsuje

Wulgaryzmy są wszędzie, nie tylko w Internecie. Nie zawsze też można - np. wobec języka czatów - stosować reguły poprawności dotyczące polszczyzny ogólnej, przede wszystkim pisanej. Nie wiemy, czy internauta pisze nieortograficznie, bo ma braki w wykształceniu albo z lenistwa, czy robi to celowo, np. dla żartu lub po to, by podszyć się pod kogoś innego. To nowość związana z Internetem: użytkownik jest anonimowy i może - m.in. posługując się określonym językiem - dowolnie zmieniać tożsamość. Wiemy, jak bardzo to bywa niebezpieczne. Języka blogów też nie można oceniać wyłącznie pod kątem poprawności czy niepoprawności używanych tam sformułowań. Ten specyficzny gatunek - niby-dziennik, ale pisany nie tak, jak to było tradycyjnie, czyli dla siebie lub do szuflady - powstał bowiem z chęci wyrażenia siebie, swoich emocji, ale także po to, by w łatwy sposób zaistnieć publicznie i nietradycyjne środki językowe w nim używane mają służyć właśnie ekspresji osobowości, a czasem stanowią też prowokację językową wobec czytelników.

Skąd bierze się powściągliwość językoznawców w ocenie zmian zachodzących w polszczyźnie pod wpływem Internetu?

Najpierw opiszmy to zjawisko, a potem będziemy oceniać i ferować wyroki - jeśli to w ogóle okaże się konieczne. Na razie pewne jest, że Internet wpłynął na rozszerzenie kręgu użytkowników polszczyzny publicznej. Że można w Internecie zarówno wzbogacić swoją polszczyznę, jak i ją zubożyć. Nie sądzę, żeby skuteczne były jakieś metody administracyjne, służące do filtrowania tego, co w Internecie jest językowo złe. Użytkownicy sami muszą mieć wewnętrzną dyscyplinę oraz szacunek dla drugiego człowieka - to jest sprawa etyki i od niej przestrzeń Internetu nie powinna być wolna.

Kwiecień 2006