Desant z Watykanu

Wśród duchownych krąży anegdota. Ksiądz z Polski dzwoni do rodaka pracującego w Watykanie: – Dużo was jest tam jeszcze? – Kilkudziesięciu – słyszy.

[wyimek]Biskupem radomskim ma też zostać osoba pracująca w Stolicy Apostolskiej[/wyimek]

Ale wielu księżom w Polsce wcale nie jest do śmiechu. Są rozczarowani. Od czerwca ubiegłego roku trzy stolice biskupie objęli duchowni, którzy długo mieszkali poza Polską, pełniąc ważne funkcje w Watykanie.

Kilka dni temu biskupem sandomierskim został ks. Krzysztof Nitkiewicz, podsekretarz Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. W lutym nominację na biskupa sosnowieckiego odebrał ks. Grzegorz Kaszak, sekretarz Papieskiej Rady do spraw Rodziny. W czerwcu ubiegłego roku biskupem warszawsko-praskim został abp Henryk Hoser, sekretarz Kongregacji Ewangelizacji Narodów.

Jedynym w ciągu ostatniego roku ordynariuszem, który nie przybył do Polski z Watykanu, został metropolita szczecińsko-kamieński abp Andrzej Dzięga.

W kościelnych kuluarach mówi się, że to nie koniec watykańskiego desantu. Biskupem radomskim ma też zostać ktoś z pracowników Stolicy Apostolskiej. A do obsadzenia w tym roku jest jeszcze diecezja opolska.

– Wygląda to na działanie przypadkowe. Jakby nikt w Watykanie nie patrzył na potrzeby diecezji w Polsce, jej specyfikę duszpasterską, tylko sprawdzał, jaka diecezja jest wolna, i odsyłał do niej któregoś z Polaków pracujących w kurii. Ale dlaczego zwolniony musi zostać ordynariuszem? – pyta jeden z księży.

– Wydaje się, że nikt nie zwraca uwagi na potencjał duchownych w kraju – dodaje inny. Księża diecezjalni nie chcą ujawniać nazwisk. Boją się reakcji swoich biskupów.

– Mam obawy, czy biskupi, którzy nie mają żadnych albo bardzo małe doświadczenie duszpasterskie, nie znają polskich realiów, bo od wielu lat nie mieszkają w kraju, którzy żyją w dobrobycie, będą w stanie być dobrymi pasterzami dla zwykłych ludzi z ich codziennymi problemami – podkreśla Grzegorz Polak, publicysta Religii.tv.

Nie zaprzecza, że i oni mogą się szybko nauczyć nowej roli, bo były przecież nominacje tzw. watykańczyków, którzy się sprawdzili. – Ostatnie wskazują jednak na niedobrą tendencję – dodaje Polak. – Nam potrzeba pasterzy dynamicznych, pociągających osobowości, a nie kandydatów na administratorów.

Dla dominikanina o. Pawła Kozackiego jest sprawą drugorzędną, czy ktoś jest z Polski czy z Watykanu. – Najważniejsze, żeby był dobrym duszpasterzem, a nie kimś, kto wspina się po szczebelkach kurialnej kariery. By umiał słuchać i rozmawiać z ludźmi – mówi o. Kozacki. – Biskup ma służyć ludziom, utwierdzać ich w wierze, ale nie książkowej, lecz żywej. Ma być też ojcem dla kapłanów.