[b]Skomentuj [link=http://blog.rp.pl/wildstein/2009/09/23/czy-sad-moze-zakazac-etycznej-krytyki/]na blogu[/link][/b]
Wprawdzie sędzia przyznała, że Kościół katolicki ma prawo głosić swoje przesłanie w sprawie aborcji, ale uznała równocześnie, że nie wolno mu odnosić tego do konkretnych osób.
Jest to faktycznie wydrążenie etycznej zasady z jej sensu. Zło w ludzkiej rzeczywistości przejawia się poprzez czyny konkretnych ludzi. Jeśli nie będzie można o tym mówić, to cała etyka staje się mglistą i właściwie niewiążącą konstrukcją, a działania etyczne Kościoła stają się fikcją.
Alicja Tysiąc, która zamierzała dokonać aborcji, zgodnie z nauką Kościoła chciała zabić swoje nienarodzone dziecko. I żadne formułki sędziowskie niczego tu nie zmienią. A sprawa jest tym bardziej oczywista, że chodzi wyłącznie o słowo pisane. Autor i wydawca tygodnika skazani zostali za artykuły, w których postępowanie Tysiąc uznano za naganne. W tekście nikt nie ubliżał jej ani nie wzywał do działań w nią wymierzonych.
Ludzie traktujący serio etykę muszą przyjąć, że osoby łamiące jej podstawowe zasady czynią zło. Zgodnie z orzeczeniem katowickiego sądu każda próba wskazania owego zła może być uznana za naruszenie dóbr tych osób. Charakterystyczne, że sędzia używała języka, którym posługują się lewicowo-liberalne środowiska, próbując narzucić jako jedynie dopuszczalny swój kanon mówienia o świecie, a więc ideologię. "Język nienawiści" księdza Marka Gancarczyka, o którym mówiła sędzia – używając sformułowania oskarżyciela – nie polegał na obelgach ani insynuacjach. Był etyczną krytyką.
