Test telefonu Samsung I9300 Galaxy S III

Samsung postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Galaxy S II to model, który pokazał jak wydajny może być Android, a patrząc całościowo, przez wielu recenzentów (w tym przeze mnie) druga Galaktyka określana była jako telefon prawie idealny. To "prawie" dotyczyło przede wszystkim baterii, choć uwagi można było mieć też do "plastikowości" obudowy. Jak jest tym razem? Z baterią dużo lepiej, za to plastik nabrał połysku... No ale do rzeczy, bo zmian jest znacznie więcej - w tym większość na plus. Zapraszam do lektury recenzji jednego z najgorętszych telefonów 2012 roku.

Zestaw... skromny

Niewielkie pudełko, podobnie jak to od Samsunga Galaxy Note, może być trochę mylące. Telefon szczelnie wypełnia całą dostępną powierzchnię, i tak, do małych zdecydowanie nie należy. Zestaw testowy, który do mnie dotarł nie miał europejskiej ładowarki, pojawiły się natomiast takie same, białe słuchawki dokanałowe jak te dołączane do Galaxy Note. Do tego mamy przewód USB-microUSB i na tym lista się kończy. O przewodzie do korzystania z funkcji hosta USB czy przelotce MHL z microUSB na HDMI możemy pomarzyć. Tak drogi telefon powinien moim zdaniem oferować w zestawie znacznie więcej, niż najtańsze na rynku smartfony.

Jeszcze większa obudowa

Rok temu wiele osób narzekało jaki to Galaxy S II jest duży, teraz przyjdzie nam zmierzyć się z jeszcze większym telefonem (136,6 x 70,6 x 8,6 mm kontra zeszłoroczne 125,3 x 66,1 x 8,5 mm), minimalnie jednak tylko cięższym (133 gramy vs. 116 gramów). Paradoksalnie, nowy, większy model lepiej leży w dłoni i stwierdzili to podczas testów nie tylko mężczyźni, ale i kobiety. Wszystko za sprawą zaokrąglonych brzegów telefonu i profilowanego podobnie jak w HTC One X szkła. Do obu wymienionych trafiło szkło firmy Corning, jednak Samsung pochwalić może się cieńszym Gorilla Glass 2. HTC One X jest minimalnie mniejszy od Galaxy S III (134,4 x 69,9 mm) i lżejszy (130 gramów), ale też grubszy (8,9 mm). W praktyce odczuwalne różnice są większe. HTC silniej zwęża się przy krawędziach, co nadaje mu na pierwszy rzut oka większej smukłości. Z drugiej zaś strony, tył Galaxy S III jest niemal idealnie płaski, z kolei w produkcie HTC wystaje o dodatkowe 2 mm aparat fotograficzny, który nie został ujęty w wynikających ze specyfikacji 8,9 mm grubości.

Choć na brak możliwości wymiany baterii można narzekać, to jednak właśnie takie rozwiązanie najlepiej sprawdza się, gdy chodzi o sztywność obudowy i brak drażniących skrzypień. W HTC One X jest właśnie taka, jednolita obudowa, jedynie z szufladką na kartę SIM. No a w nowym Samsungu mamy, co tu dużo mówić, spory krok wstecz. Galaxy S II, chociaż również ma zdejmowaną pokrywę baterii, to jednak otacza ją z każdej strony ramka plastiku. W efekcie nie ma tu mowy większych naprężeniach czy niepokojących odgłosach. Mało tego, jest to fakturowany plastik, który na dłuższą metę nie zbiera rys. W Galaxy S III mamy natomiast wielką, błyszczącą pokrywę, nachodzącą na boki smartfonu, której już po tygodniu zdarzało się zaskrzypieć w okolicy aparatu fotograficznego. Pokrywa ta jest wykonana z bardzo cienkiego, elastycznego plastiku i polakierowana na wysoki błysk. Choć pierwsze wrażenie jest dzięki temu bardzo pozytywne, to jednak po roku z tego błysku wiele raczej nie zostanie. We wspomnianej pokrywie znajdują się trzy otwory: na diodową lampę błyskową, oko aparatu fotograficznego 8 Mpix i wylot głośnika zewnętrznego.

Z prawej strony obudowy znajdziemy włącznik/przycisk blokady urządzenia (z racji gabarytów telefonu jest to niebo lepsza lokalizacja niż na górze smartfonu), próżno tu natomiast szukać spustu aparatu fotograficznego. Po lewej stronie znajduje się wąski przycisk regulacji głośności, na górze gniazdo JACK 3,5 mm i dodatkowy mikrofon, a na dole złącze microUSB i główny mikrofon. Ponad olbrzymim ekranem znajdziemy sporą diodę sygnalizacyjną, głośnik słuchawki, czujniki jasności otoczenia i zbliżania oraz przednią kamerkę 1,9 Mpix, zdolną rejestrować filmy HD przy 30 klatkach na sekundę. Poniżej ekranu znajduje się szeroki sprzętowy przycisk home, po jego lewej stronie umieszczono przycisk menu podręcznego, a po prawej wróć. Dwa ostatnie przyciski są dotykowe i jak widać, wbrew założeniom Androida 4.0, nie zmieniły się względem modelu Galaxy S II.

Szerokość ramki wokół wyświetlacza nie zwiększyła się mimo większej, 4,8-calowej przekątnej (po bokach niespełna 5 mm). Z kolei przestrzeń powyżej i poniżej ekranu jest nawet węższa niż w Galaxy S II, co po części jest efektem zastosowania innych proporcji obrazu (16:9 zamiast 16:10). W Galaxy S II mieliśmy 4,3-calowy ekran Super AMOLED Plus o rozdzielczości 480 x 800 pikseli, co dawało gęstość upakowania pikseli na poziomie 217 punktów na cal. W Galaxy S III rozdzielczość znacznie wzrosła i mimo większej przekątnej, 720 x 1280 pikseli daje imponujące 306 pikseli na cal. Uważna analiza specyfikacji pokazuje, że w Galaxy S III zabrakło oznaczenia "Plus" na końcu nazwy Super AMOLED, opisującej technologię produkcji ekranu. W praktyce oznacza to, że zamiast układu RGB, na jeden piksel przypadają dwa subpiksele (naprzemiennie RG i RB). Tym samym gęstość upakowania subpikseli jest o 1/3 niższa niż mogłaby być przy układzie RGB i po przemnożeniu uzyskujemy już tylko odpowiednik 204 pikseli na cal, a więc mniej niż w Galaxy S II. Takie mnożenie nie ma jednak większego sensu, z racji specyficznej mozaiki jaką tworzą subpiksele matryc typu PenTile. Na ekranie Galaxy S III zobaczymy więcej detali niż na ekranie Galaxy S II, jednak brzegi kontrastujących powierzchni (szczególnie czcionek) pokryte będą drobniutkim czerwonym ziarnem. W codziennym użytkowaniu (bez użycia lupy) w absolutnie niczym to nie przeszkadza. Gdy jednak do Galaxy S III przyłożyć HTC One X, okazuje się, że można ekran HD zrobić znacznie lepiej. HTC może sobie pozwolić na bardziej smukłe czcionki, a obraz wydaje się, już na pierwszy rzut oka bardziej ostry.

Ekran nowego Samsunga oferuje piękne kolory, rewelacyjny kontrast i minimalną tylko ilość odblasków. Jest jednak ciemniejszy niż w Galaxy S II (362 nity) i Galaxy Note (429 nitów) o HTC One X nie wspominając (550 nitów). Ze swoimi 330 nitami, pokonać udało mu się Galaxy Nexus (247 nitów) i znanej mi z tego modelu konieczności stałego korzystania z maksymalnej jasności ekranu w przypadku Galaxy S III nie ma. Ostatnio przeczytałem, że gdy chodzi o czytelność ekranu poza pomieszczeniami, zdecydowanie najważniejszym parametrem jest współczynnik kontrastu. Ba, pojawiły się nawet recenzje, w których Galaxy S III prezentowany jest jako lider owej czytelności. Pomiary te jednak nie do końca prezentują rzeczywistą postać rzeczy. To czy będzie nam się wygodnie korzystało ze smartfonu na plaży uzależnione jest zarówno od kontrastu, jak i jasności wyświetlacza, ale też od jego przekątnej (większe obiekty ciężej jest zakryć refleksem czy odciskiem palca), jakości powłoki antyrefleksyjnej i tendencji do zbierania odcisków palców.

Powłoka antyrefleksyjna w Galaxy S III jest bardzo dobra, tendencja do zbierania odcisków palców niewielka, kontrast mamy ekstremalny, przekątną również, ale z jasnością jest już tak sobie. O niebo łatwiej było mi podczas testów przeglądać strony internetowe poza domem za pomocą Xperii P, z ekranem o mniejszej przekątnej (4 cale), słabszych kątach widzenia, ze słabszym kontrastem (strasznie świecąca czerń) i bez dumnie brzmiącego HD (540 x 960 pikseli). Xperia P ma nową matrycę WhiteMagic Reality Display z 4 subpikselami na piksel (RGBW - dodatkowy biały subpiksel), dzięki której obraz ma jasność aż 1050 nitów. W przypadku Galaxy S III, podczas czytania w słońcu odruchowo mruży się oczy, z kolei w przypadku Xperii P, LG Swift Black czy nawet HTC One V, po prostu się czyta. No i jednak w walce ze słońcem wygrywa nie kontrast, lecz jasność ekranu.

Bateria - te 2100 mAh to nie przechwałki

W czasie rozmowy w sieci 3G telefon zużywa około 19% pojemności baterii na każde dwie godziny rozmowy. Przekłada się to na dość przeciętną efektywność, wynoszącą około 28,5 minuty na każde 100 mAh pojemności. Tych mAh mamy jednak tak dużo (2100 mAh), że telefon bez trudu pokonał granicę 10 godzin rozmowy w wymuszonym trybie 3G. Wśród 64 do tej pory przetestowanych pod tym kątem telefonów, tylko czterem udało się tego dokonać.

W trybie mieszanym jest nie gorzej. 46,5h zajęło dotarcie Samsungowi do 15% pojemności baterii i wyświetlenia monitu o konieczności podłączenia do ładowarki. Telefon miał ustawioną maksymalną jasność podświetlenia, wygaszanie ekranu po 30 s, włączone Wi-Fi i 3G, aktywne aktualizacje w trybie Push (2 konta e-mailowe, Facebook). W tym czasie wysłałem 16 SMS-ów i przegadałem 72 min. Telefon przetransmitował 256 kB danych pakietowo i 119 MB po Wi-Fi. Ostatnie 15% baterii pozwoliło jeszcze na kilka godzin czuwania. Przyzwyczajony do "jednodniowych smartfonów", z takiego wyniku byłem zadowolony. Czułem się pewniej co do baterii, niż podczas użytkowania HTC One X.

Interfejs użytkownika i wydajność

Do telefonu trafił Android w wersji 4.0.4, wraz z nakładką systemową TouchWiz. Wita nas ekran blokady z pakietem skrótów do aplikacji i animacją naśladującą ruch palcem po wodzie, uaktywniającą się gdy tylko dotkniemy ekranu. Do naszej dyspozycji jest 7 pulpitów i wyjątkowo rozbudowany pasek nawigacyjny, w którym oprócz aktualnych zdarzeń znajdziemy włączniki: Wi-Fi, GPS-u, dźwięku, automatycznego obracania obrazu, oszczędzania energii, powiadomień, danych komórkowych, Bluetootha, trybu samochodowego i synchronizacji. Na dole pulpitu znajdują się cztery konfigurowalne ikony oraz ikona wejścia do aplikacji. W aplikacjach, oprócz samych programów, znajdziemy też widżety. Tu znalazła się odświeżona latarka (zastosowana dioda jest naprawdę mocna) i ciekawa nowość: Negative colours, czyli widżet powodujący wyświetlanie całego menu w trybie negatywu. Przydaje się on gdy np. chcemy wygodnie czytać tekst poza pomieszczeniami. Do aplikacji przewędrowała z Galaxy Note Notatka S, niestety jednak rysowanie palcem to nie to samo, co rysikiem Note'a. S Suggest prowadzi nas do katalogu sugerowanych przez Samsunga aplikacji (co ciekawe, zdarzają się tu programy dla zrootowanych telefonów). Jest i szumnie reklamowany S Voice, czyli samsungowy odpowiednik apple'owskiego Siri. S Voice nie działa póki co w języku polskim, a komendy angielskojęzyczne było mi trudniej wydawać niż na iPhone'ie 4S. Wyniki wyszukiwania prezentowane są w sposób podobny do tego na iPhone'ach, w tym z wykorzystaniem bazy WolframAlpha. Po kilku podejściach stwierdziłem ostatecznie, że gadżet to zbędny i zamiast przekrzykiwać się z automatem, wygodniej jest skorzystać ze zwykłej przeglądarki czy głosowego wyszukiwania Google'a.

W ustawieniach znajdziemy kilka opcji konfiguracyjnych dużej diody sygnalizacyjnej, która wreszcie pojawiła się w Galaktykach. Możemy ją wyłączyć dla pominiętych zdarzeń, ustanowić by zawsze świeciła się gdy bateria jest rozładowana oraz ustawić by pokazywała status ładowania baterii. W ustawieniach ekranu znajdziemy opcję wyświetlania procentowego zużycia energii, jak i regulację podświetlenia przycisków podekranowych. Wiele osób ucieszy 5-stopniowa skala wielkości czcionek. Tryb "bardzo duży" znacznie ułatwi życie osobom o słabszym wzroku. Nie zabrakło też znanego z Galaxy S II Trybu ekranu, w którym dobrać możemy kolorystykę całego systemu. Mamy tu tryby: dynamiczny, standardowy, naturalny i film. Do kompletu jest jeszcze (również promowane) inteligentne rozpoznawanie twarzy i otoczenia. Telefon może automatycznie dostosować tonację ekranu w zależności od otoczenia, a pozycja Inteligentne pozostanie wyłącza limit czasu podświetlenia ekranu, gdy urządzenie wykryje, że nasza twarz jest zwrócona w stronę ekranu. Ta ostatnia funkcja ułatwiła mi SMS-owanie, gdy telefon leżał na stole. Gdy tylko na niego zerkałem, ekran jak na zawołanie rozświetlał się. Również przepisywanie haseł jednorazowych było dzięki temu łatwiejsze.

Licznik danych to aplikacja, która przywędrowała wraz z Androidem 4.0.4. Możemy w niej na bieżąco śledzić zużycie pakietu danych, jak i podejrzeć ile danych pobraliśmy za pośrednictwem Wi-Fi. Całość zamyka rozbudowana funkcja Oszczędzanie energii, która pozwala na ograniczenie maksymalnej prędkości procesora, zmniejszenie jasności ekranu, zmienienie koloru tła na mniej energochłonny i wyłączenie wibracji dotykowej w razie niskiego poziomu naładowania baterii.

Samsung bardzo starał się uczynić swój nowy smartfon bardziej przyjaznym i "ludzkim". Jednym z objawów tej tendencji jest zaimplementowanie obsługi ogromu nowych gestów. Oprócz zoomowania poprzez przyłożenie do ekranu 2 palców i obracanie telefonem, mamy teraz możliwość "rozglądania się" po plikach (np. zdjęciach) przez przytrzymanie na ekranie jednego palca i przesuwanie telefonu w przestrzeni. Na podobnej zasadzie da się też przenosić rozmaite elementy pulpitów - naciskamy palcem np. na ikonę i przesuwamy telefon na bok, aż nasza ikona trafi na właściwy ekran. Dwukrotne puknięcie w górę telefonu powoduje powrót do początku listy kontaktów czy wiadomości e-mail, przesunięcie brzegiem dłoni po ekranie w prawo czy w lewo spowoduje zapisanie zrzutu ekranu, położenie dłoni na ekranie wyciszy radio lub wstrzyma odtwarzanie multimediów, a przytrzymanie palca na ekranie zablokowanego telefonu i następnie obrócenie telefonu na bok, spowoduje uruchomienie aparatu fotograficznego. Da się nawet odblokowywać telefon za pomocą gestu. Przytrzymujemy palec na ekranie, obracamy telefon do siebie i gotowe. Wiele z wymienionych gestów działa dopiero po uaktywnieniu ich w ustawieniach. Opis innych gestów, dotyczących rozmów i wiadomości, znaleźć można w następnym rozdziale.

O wydajności będzie tym razem krótko, bo podobnie krótko przyjdzie nam czekać na reakcję telefonu. "Czekać" to nawet nieodpowiednie słowo, bo czekania tu właściwie nie ma. Galaxy S III jest zdecydowanie najszybszym smartfonem z jakim do tej pory miałem do czynienia. Potężne podzespoły (Exynos 4212 Quad, 4 rdzenie Cortex-A9 po 1,4 GHz każdy, grafika Mali-400MP, 1 GB pamięci RAM i wyjątkowo szybka pamięć wewnętrzna), w połączeniu z dopracowanym, lekkim i zarazem stabilnym oprogramowaniem robią po prostu swoje... ku mojemu zdziwieniu, nie mordując przy tym baterii w 2 czy 4 godziny. Mimo tej samej grafiki co w Galaxy S II i podwyższenia rozdzielczości ekranu do HD, nowa Galaktyka bez większego trudu wdrapała się na pierwsze miejsca większości benchmarków testujących wydajność smartfonów. Zeszłoroczny chip Mali-400MP poradził sobie w testach grafiki nawet z wychwalaną przez wszystkich platformą Tegra 3 (HTC One X).

Wyniki testów wydajności przedstawia zbiorcza tabela (wszystkie telefony z Androidem 4.0); SunSpider (JavaScript) i BrowserMark (HTML5) to benchmarki przeglądarki internetowej:

Rozmowy i wiadomości

Książka telefoniczna i aplikacja wiadomości nie przeżyły jakichś specjalnych rewolucji wraz z wprowadzeniem Androida 4.0 i nowej wersji nakładki systemowej TouchWiz. Dostajemy funkcję Smart Dial znacznie przyspieszającą wyszukiwanie kontaktów, jest możliwość tworzenia grup i listy ulubionych kontaktów. Nie zabrakło też połączeń wideo w oparciu o sieć 3G. Kontakty błyskawicznie synchronizują się zarówno z naszymi kontami pocztowymi (Gmail czy MS Exchange) oraz z sieciami społecznościowymi (np. w celu pobrania zdjęcia do kontaktu). Sama książka telefoniczna oferuje niezliczone parametry umożliwiające precyzyjne i łatwe opisanie naszych kontaktów. Telefon automatycznie wykrywa zdublowane kontakty i proponuje ich połączenie. Do każdego z kontaktów przypisać możemy indywidualny dzwonek, jak i nawet indywidualny alarm wibracyjny.

Nowością jest możliwość nawiązania połączenia poprzez samo tylko przyłożenie telefonu do ucha, po uprzednim otworzeniu kontaktu czy okna korespondencji SMS-owej z daną osobą. Ponadto telefon ma sprytną funkcję wibracyjnego informowania o nieodebranych połączeniach i SMS-ach - jeśli przez pewien czas nie używaliśmy telefonu i weźmiemy go do ręki, Galaxy S III zawibruje w razie jakichś zaległych zdarzeń. Do tego dochodzi wybieranie głosowe numerów za pośrednictwem funkcji S Voice. Aplikacja ta wciąż nie jest dostępna w języku polskim, a szkoda, bo można nią też dyktować SMS-y czy MMS-y. Aplikacja wiadomości ma formę listy czatów. Nic nie zostało tu zepsute względem Galaxy S II i z dziką przyjemnością oddać można się szybkiemu i pewnemu pisaniu wiadomości. Klawiatura QWERTY skorzystała na powiększeniu ekranu. Wprowadzanie znaków jest bardzo łatwe i (przynajmniej dla mężczyzn) nie ma problemu z obsługą telefonu jedną dłonią (w przypadku Galaxy Note, dla wielu "jednoręczny" SMS to prawdziwy wyczyn).

Telefon bardzo dobrze radzi sobie z łapaniem zasięgu sieci 2G i 3G. Nie zauważyłem podczas testów jakichś większych skoków zasięgu z tytułu tzw. "uścisku śmierci". Na pochwałę zasługują zarówno głośność rozmów, jak i głośność dzwonków. Urządzenie okazało się głośniejsze od Galaxy S II. Nie musimy stale pracować na maksymalnym poziomie głośności słuchawki i w razie głośnego otoczenia będziemy mieli jeszcze "zapas" na pogłośnienie rozmowy. Nikt nie powinien narzekać też na dzwonki połączeń i alarmy - przespanie ważnego spotkania raczej nam z Galaxy S III nie grozi. Gdy ktoś do nas dzwoni, a akurat jesteśmy na ważnym spotkaniu (tym, na które nie zaspaliśmy), wystarczy obrócić telefon ekranem do stołu, by wyciszyć dźwięk połączenia.

Podobnie jak aplikacje do obsługi rozmów i wiadomości, niewiele zmieniły się też aplikacje pocztowe. Tradycyjnie dla Androida dostajemy dedykowaną aplikację do obsługi Gmaila oraz drugą, niezależną aplikację do wszelakich innych kont mailowych. W Gmailu pojawiła się dodatkowa, dolna belka z przydatnymi ikonami skrótów i to by było na tyle, gdy chodzi o nowości. Obie aplikacje radzą sobie z załącznikami w formatach MS Office, jak i z PDF-ami. Za obsługę wymienionych odpowiada jeden z najlepszych mobilnych edytorów dokumentów - Polaris Office, który w połączeniu z wysoką rozdzielczością ekranu i przekątną 4,8-cala naprawdę pokazuje pazur. ---- 5 ------

Internet i GPS

Samsung I9300 sprzedawany w Polsce nie ma zbyt wielu ściśle telekomunikacyjnych nowości, a to za sprawą pominięcia w specyfikacji łączności LTE. Tę ostatnią dostaniemy jedynie w USA i Korei. Nie ma też marketingowej alternatywy dla LTE, czyli HSPA+ DC, które trafiło do Galaxy S III w wersji dla T-Mobile USA. Dla nas zostało "marne" HSPA+ z prędkością pobierania do 21 Mb/s i wysyłania do 5,76 Mb/s. Do tego mamy Wi-Fi a/b/g/n z funkcjami DLNA, Wi-Fi Direct, hotspotu Wi-Fi, Bluetooth 4.0, NFC i USB 2.0 z trybem MHL (USB-HDMI) oraz USB On-the-go, czyli możliwością podpinania zewnętrznych nośników pamięci, myszy czy klawiatury. Nie licząc nowszej wersji łączności Bluetooth oraz NFC, dostajemy dokładnie to samo, co w Galaxy S II. Nie same jednak standardy łączności bezprzewodowej decydują o komforcie przeglądania Internetu. A komfortu tu nie brakuje.

Cztery rdzenie procesora zastosowanego w Galaxy S III rozpędzają przeglądarkę systemową do ekstremalnej szybkości. Według benchmarków, to najszybszy smartfon z Androidem gdy chodzi o przeglądanie Internetu - podobnie wygląda praktyka. 4,8-calowy ekran HD pozwala na wyświetlenie całej strony w takiej postaci, by większość tekstów była czytelna bez ich powiększania. Łatwiej będzie więc nam namierzyć interesujące nas treści. Podobnie jak było to w Galaxy S II czy w Galaxy Note, nie musimy martwić się o obsługę elementów Flash - nawet streaming wideo jakości FullHD nie stanowi tu większego problemu. W menu przeglądarki znajdziemy dodatkowe ustawienia dotyczące kolorystyki i jasności podświetlenia, dzięki którym wydłużyć można maksymalny czas przeglądania Internetu, da się też uprościć menu tak, aby mieć przed sobą jedynie fragment strony internetowej, beż jakichkolwiek zbędnych belek. Dla dyskretnych Samsung przygotował tryb Incognito, w którym telefon nie gromadzi danych na temat historii przeglądania. Jeśli dla kogoś to za mało, zainstalować można efektowną przeglądarkę Chrome (choć bez obsługi Flasha), albo wyjątkowo wydajnego Firefoksa, w którym Flasha już nie zabrakło. Szczególnie ta ostatnia, darmowa przeglądarka przypadła mi w czasie testów do gustu.