Liugong podpisuje umowę prywatyzacyjną z HSW

W naj­bliż­szych la­tach co­raz bar­dziej ma być wi­docz­ny efekt pro­duk­cyj­nej sy­ner­gii: – W naj­lep­szych cza­sach HSW pro­du­ko­wa­ła 700 ma­szyn rocz­nie, tym ra­zem ska­la bę­dzie więk­sza. – Zy­sku­je­my do­stęp do naj­bar­dziej chłon­ne­go obec­nie ryn­ku sprzę­tu bu­dow­la­ne­go na świe­cie. W ze­szłym ro­ku w Chi­nach tyl­ko cią­gni­ków gą­sie­ni­co­wych sprze­da­no po­nad 9 tys. W ty­le zo­sta­li na­wet do­tych­cza­so­wi li­de­rzy, Ame­ry­ka­nie (7 – 8 tys. sztuk sprze­da­ży) – pod­kre­śla Tro­fi­niak. Pre­zes HSW ufa za­ra­zem, że no­we in­we­sty­cje po­pro­wa­dzą za­kład na Za­chód: Liu­gong pla­nu­je eks­pan­sję na tzw. ryn­ku sprzę­tu cer­ty­fi­ko­wa­ne­go, speł­nia­ją­ce­go naj­bar­dziej wy­ma­ga­ją­ce świa­to­we stan­dar­dy. Zna­ną na Wscho­dzie mar­kę HSW Chiń­czy­cy wy­ko­rzy­sta­ją w kra­jach b. ZSRR, gdzie Sta­lo­wa Wo­la od de­kad wy­sy­ła­ła spraw­dzo­ne w sy­be­ryj­skich wa­run­kach spy­cha­cze czy potężne ma­szy­ny do ukła­da­nia ru­ro­cią­gów.

Za­ło­ga HSW ma na­dzie­ję, że wej­ście Smo­ka po­zwo­li unik­nąć pod­kar­pac­kiej spół­ce skut­ków glo­bal­ne­go kry­zy­su.

– Nie mie­li­śmy do­świad­czeń w ne­go­cjo­wa­niu spraw so­cjal­nych z chiń­skim part­ne­rem, przy­cho­dzą­cym z in­ne­go po­li­tycz­ne­go świa­ta. Ale osią­gnę­li­śmy ko­rzyst­ny kom­pro­mis. To, na czym za­le­ża­ło związ­kow­com – prak­tycz­ną ochro­nę przed zwol­nie­nia­mi przez mniej więcej trzy la­ta i pod­wyż­ki – uda­ło się za­pew­nić – mó­wi Hen­ryk Szo­stak prze­wod­ni­czą­cy „So­li­dar­no­ści" w HSW. Pla­ny in­we­sty­cyj­ne zwe­ry­fi­ku­je ży­cie – nie ma wąt­pli­wo­ści.