Najwięcej porcji sushi jest zjadane w Stanach Zjednoczonych, gdzie tak jak pizza, ta potrawa jest najczęściej kupowana na wynos – bo sushi łatwo jest podać w domu. Świetnie wygląda, jest świeże i tak samo, chociaż bardzo konkretnie, smakuje.
Te cechy właśnie zadecydowały o popularności japońskiego jedzenia na świecie. I nawet amerykańskie dodatki i pomysły dopasowania do gustu, z odmianą kalifornia maki na czele, nie były w stanie popsuć reputacji tego dania.
Zacznijmy od tego, że
- po pierwsze: wszystkie składniki, z których Japończycy przygotowują swoje potrawy, muszą tak świeże, jak to tylko jest możliwe, z naciskiem na te wszystkie, które są sezonowe. Wszelkie sosy w potrawach są bardzo lekkie, proste w przygotowaniu, ale właśnie ta prostota powoduje, że jakikolwiek składnik nie pierwszej świeżości zepsułby cały efekt;
- po drugie: Japończycy jedzą oczami. Potrawa musi być dziełem sztuki. Gdyby tak nie było, nie mielibyśmy sushi z klocków lego;
- po trzecie: mają charakterystyczny smak – umami. Tak jak inne podstawowe smaki: kwaśny, słodki czy słony bądź gorzki. Umami wyodrębniony został w 1909 roku przez profesora Uniwersytetu Cesarskiego w Tokio, Kikunae Ikedę. Piąty smak jest opisywany jako „bulionowy", głęboki czy wręcz mięsny.
