Przez długie lata, za sprawą społecznych uwarunkowań oraz wynikającego z nich orzecznictwa sądów rodzinnych, ugruntowało się przekonanie, że w konflikcie rodziców to matka jest osobą skłonną do poświęceń, jedyną zainteresowaną sprawowaniem nad dzieckiem codziennej opieki oraz wiodącym rodzicem, zaś ojciec to ten, który wraz z rozpadem więzi z dotychczasową partnerką lub żoną traci zainteresowanie pociechą. Ogranicza się, w najlepszym wypadku, do sporadycznych z nią spotkań i partycypowania w kosztach utrzymania, lecz w większym stopniu na zasadzie jałmużny niźli regularnych wpłat.
Od dłuższego już czasu rzeczywistość nabiera jednak innego wymiaru. Ojcowie chcą wychowywać swe dzieci i podejmują ku temu starania. Nie tyle deklarują, ile dobrowolnie łożą na ich utrzymanie, a nadto coraz częściej gotowi są podejmować wyzwanie sprawowania opieki naprzemiennej. Ta z różnych względów nie cieszy się przychylną opinią psychologów, lecz w praktyce pozwala ob...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
