Zawód fizjoterapeuty stał się zawodem medycznym, który jest regulowany przepisami prawa. Każdy fizjoterapeuta chcący wykonywać swój zawód w formie działalności gospodarczej ma czas do 31 października 2019 roku na określenie rodzaju swojej działalności jako podmiot leczniczy lub praktyka zawodowa. Co ważne organ, który dokonuje odpowiedniego wpisu do rejestru, ma na to 30 dni od dnia wpłynięcia kompletnego wniosku. Czasu na podjęcie decyzji jest więc już mało, bo w przypadku złożenia wniosku na ostatnią chwilę może się okazać, że nie uda się uzyskać wpisu na czas. A bez tego wpisu nie będzie możliwe wykonywanie działalności gospodarczej.

Podmiot leczniczy a praktyka zawodowa

Z założenia praktyki zawodowe dedykowane są fizjoterapeutom chcącym wykonywać zawód w ramach działalności gospodarczej w dosyć prostej formule, nie obarczonej wieloma wymogami prawno-organizacyjnymi jak ma to miejsce w przypadku podmiotu leczniczego. Podmiot leczniczy umożliwia zatrudnianie innych osób udzielających świadczeń zdrowotnych, wymaga też spełnienia m.in. bardzo restrykcyjnych wymogów lokalowych oraz posiadania wyższego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC). Wymogi te odnoszące się do praktyki zawodowej fizjoterapeuty są znacznie mniej restrykcyjne. Podobne rozwiązania spotykane są w przypadku lekarzy i pielęgniarek.

Podstawowe różnice między praktyką zawodową a podmiotem leczniczym dotyczą: organu dokonującego rejestracji, wysokości opłat za wpis do rejestru, form organizacyjno-prawnych wykonywania działalności, wymogów lokalowych, zakresu regulacji regulaminu wewnętrznego i minimalnych kwot ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Organ dokonujący rejestracji i wysokość opłat

Rejestracja praktyki zawodowej odbywa się w Krajowej Radzie Fizjoterapeutów, w formule elektronicznej w kilku prostych krokach. Opłata za rejestrację praktyki jest znacznie niższa niż w przypadku podmiotu leczniczego i w 2019 roku wynosi ona 98 zł. Rejestracji podmiotu leczniczego dokonuje wojewoda właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu leczniczego. Można to zrobić przez stronę internetową dołączając wszystkie niezbędne załączniki. Przy rejestracji podmiotu leczniczego należy odpowiednio uiścić opłatę, która w 2019 roku wynosi 486 zł .

Ubezpieczenie OC

Zarówno w przypadku praktyki zawodowej jak i podmiotu leczniczego warunkiem rejestracji jest przedstawienie organowi rejestrującemu (odpowiednio KIF lub wojewoda) polisy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W związku z tym każdy fizjoterapeuta powinien w pierwszej kolejności wykupić polisę ubezpieczeniową, a dopiero w drugim kroku złożyć wniosek o wpis do odpowiedniego rejestru. Co ważne wymagana suma ubezpieczenia dla praktyki zawodowej jest niższa niż ta której przepisy prawa wymagają od podmiotu leczniczego.

– Odpowiedzialność fizjoterapeuty z tytułu szkód wyrządzonych pacjentowi ma co do zasady charakter majątkowy. Poszkodowany pacjent może dochodzić od fizjoterapeuty odszkodowania, zadośćuczynienia, a w przypadku gdy uszczerbek spowodował niezdolność do pracy także renty. Ustawodawca określił, że każdy fizjoterapeuta posiadający własną działalność gospodarczą musi wykupić odpowiednie ubezpieczenie OC, które pokryje ewentualne skutki majątkowe szkód na zdrowiu pacjenta. Obecnie chcąc zarejestrować praktykę fizjoterapeutyczną lub podmiot leczniczy, należy wykazać się polisą obowiązkowego ubezpieczenia OC podmiotu wykonującego działalność leczniczą z odpowiednimi sumami gwarancyjnymi. Jako podmiot leczniczy fizjoterapeuta będzie potrzebował wyższych sum ubezpieczenia – minimum 75.000 euro na jedno i 350.000 euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia. Jako praktyka fizjoterapeutyczna są to odpowiednio 30.000 euro na jedno i 150.000 euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia. Warto też mieć świadomość, że mając polisę obowiązkową jesteśmy ubezpieczeni tylko w zakresie szkód osobowych powstałych w następstwie udzielania świadczeń zdrowotnych. To znaczy, że szkody w mieniu pacjentów, czy szkody np. u osób postronnych przebywających na terenie placówki, nie będą objęte ochroną. We współpracy ze środowiskiem fizjoterapeutów przygotowaliśmy więc polisę INTER Fizjoterapeuta, która pozwala na szeroką ochronę każdego fizjoterapeuty. Polisa jest w pełni dostosowane do obowiązków ubezpieczeniowych nałożonych przez ustawodawcę, a także daje możliwość rozszerzenia ochrony ubezpieczeniowej między innymi o szkody związane z uszkodzeniem mienia pacjenta oraz naruszeniem jego praw, ochronę sprzętu medycznego użytkowanego w ramach najmu lub dzierżawy, o ochronę prawną w życiu zawodowym i prywatnym, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie na wypadek ekspozycji na materiał zakaźny HIV/WZW oraz świadczenia pieniężne w przypadku agresji pacjenta – mówi Andrzej Twardowski, dyrektor Biura Ubezpieczeń Medycznych INTER Polska.

Fizjoterapeuci, którzy prowadzili działalność gospodarczą, przed zarejestrowaniem praktyki fizjoterapeutycznej lub podmiotu leczniczego muszą do 31 października 2019 roku zmienić posiadaną polisę Odpowiedzialności Cywilnej (OC dobrowolna) na polisę OC Obowiązkową. Podobnie fizjoterapeuci, którzy mają zarejestrowany podmiot leczniczy i chcą go przekształcić w praktykę fizjoterapeutyczną także powinni dokonać aktualizacji swojej polisy ubezpieczeniowej OC Obowiązkowej Podmiotu Leczniczego. Co należy w takiej sytuacji zrobić?

– Jako ubezpieczycielowi, który od lat oferuje ubezpieczenia branży medycznej, zależy nam aby maksymalnie uprościć fizjoterapeutom proces dostosowywania posiadanej polisy OC do aktualnie obowiązujących przepisów prawnych. Dlatego w sytuacji, gdy ktoś posiadał już wcześniej wykupioną polisę OC Dobrowolną lub chce zmienić OC Obowiązkowe Podmiotu Leczniczego na OC Praktyki zawodowej fizjoterapeuty, powinien zgłosić ten fakt swojemu Agentowi Ubezpieczeniowemu lub w przypadku zakupu polisy online bezpośrednio do nas. Wtedy pomożemy w zakupie odpowiedniej polisy OC Obowiązkowej z jednoczesnym rozwiązaniem dotychczasowej polisy OC i zwrotem składki za niewykorzystany okres ubezpieczenia – tłumaczy Andrzej Twardowski z INTER.

Forma działalności i regulaminy

Podmiot leczniczy umożliwia prowadzenie działalności w dowolnie wybranej formie prawnej. Forma organizacyjno-prawna wykonywania działalności w przypadku praktyki fizjoterapeutycznej to indywidulana działalność gospodarcza lub spółka cywilna, jawna i partnerska, w ramach których może być prowadzona grupowa praktyka fizjoterapeutyczna. W obu przypadkach ustawodawca nakłada obowiązek posiadania regulaminu. Regulamin praktyki zawodowej, choć obowiązkowy, może mieć prostszą postać niż ma to miejsce w przypadku podmiotu leczniczego. Podmiot leczniczy może prowadzić każdy przedsiębiorca i nie musi to być wyłącznie osoba wykonująca zawód medyczny. Praktyka fizjoterapeutyczna może być prowadzona wyłącznie przez fizjoterapeutę posiadającego prawo do wykonywania zawodu.

Warunki lokalowe

W przypadku praktyki w miejscu wezwania (np. dom pacjenta) lub praktyki wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład (np. w szpitalu lub przychodni w ramach kontraktu medycznego) fizjoterapeuta nie musi posiadać własnego lokalu (świadczenia zdrowotne wykonywane są w miejscu w którym przebywa pacjent lub w placówce medycznej). Nawet w przypadku tzw. praktyki gabinetowej oraz praktyki grupowej wymagania lokalowe są niższe niż te których przepisy prawa wymagają od podmiotu leczniczego.

W dniu 29 marca 2019 r. zostało opublikowane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą. Rozporządzenie to określa szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Jedną z istotnych różnic między podmiotem leczniczym a praktyką zawodową jest miejsce, gdzie może być prowadzona działalność. Rozporządzenie to dopuszcza lokalizowanie pomieszczenia, w którym jest wykonywana praktyka zawodowa, w lokalu mieszkalnym, pod warunkiem zapewnienia wyodrębnienia tego pomieszczenia od pomieszczeń innych użytkowników lokalu. W praktyce może to oznaczać konieczność zamontowania drzwi lub ścianki działowej. W przypadku podmiotu leczniczego dopuszcza się lokalizowanie pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą w budynku o innym przeznaczeniu, pod warunkiem całkowitego wyodrębnienia. Całkowite wyodrębnienie w praktyce może oznaczać znaczną przebudowę, wzniesienie nowej ściany i trwałe oddzielenie od innych części budynku. Wszystkie warunki lokalowe szczegółowo określa wyżej wymienione rozporządzenie.