Na wiele więcej niż obrona nie starczało sił, a może i chęci – Polska uchodziła za bierną w sprawach unijnych.

– Pokażcie jakiś program dla przyszłości wspólnoty, nawet kontrowersyjny, to będzie o czym dyskutować – podpowiadali Niemcy, nasi najważniejsi partnerzy w UE.

I taki program, plan reform UE, właśnie się pojawił. Data może budzić wątpliwości. Jest kilka dni przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, a dopiero w kampanii rząd zdecydowanie porzucił uniosceptyczne hasła, widząc przywiązanie Polaków do Wspólnoty.

Podobne plany przedstawia jednak teraz wiele innych państw członkowskich, a i w nich odbywają się te same wybory. Do rychłego przedstawienia zachęcano zresztą na niedawnym nieformalnym szczycie UE w Rumunii. Czyli szczyt kampanii wyborczej wygląda na normalne okoliczności prezentacji dokumentu, który w innych – ze względu na swój specjalistyczny charakter i brukselski język – wzbudziłby mało emocji.

Propozycje są odległe od koncepcji jeszcze więcej Unii w Unii, czyli dalszej integracji. Pojawia się w nich „czerwona kartka", którą grupa parlamentów narodowych mogłaby pokazać Komisji Europejskiej, forsującej jakąś inicjatywę ustawodawczą.

Widać też w nich, że Polska nie wyobraża sobie Europy bez Ameryki – nowe projekty obronne mogą tylko uzupełniać, a nie zastępować NATO. W sprawach niedotyczących bezpieczeństwa regionu Polska jest jednak skłonna grać przeciwko USA, jak choćby domagając się opodatkowania amerykańskich gigantów internetowych.

Dokument może sprawiać wrażenie ponadpartyjnego. Partnerzy unijni mogą się do niego odnieść, nie myśląc o wynikach wyborów majowych i jesiennych.