Zaledwie 1,1983 USD za 1 funta płacono w poniedziałek rano. Później kurs wrócił powyżej 1,20 USD za 1 GBP. Inwestorzy oczekują wtorkowego przemówienia brytyjskiej premier Theresy May, w którym ma ona przedstawić swoją wizję strategii w negocjacjach dotyczących wyjścia Wielkiej Brytanii z UE. Osłabienie funta jest więc wynikiem oczekiwań, że rząd może zdecydować się na tzw. twardy Brexit, czyli na opuszczenie przez Zjednoczone Królestwo wspólnego europejskiego rynku.
Od czerwcowego referendum w sprawie wyjścia Wielkiej Brytanii z UE funt osłabł o prawie 20 proc. wobec dolara. Jego kurs jest zbliżony do tego sprzed ponad 30 lat. Analitycy JPMorgan Chase prognozują, że na koniec pierwszego kwartału kurs powinien wynosić 1,18 USD za 1 funta, by na koniec roku skoczyć do 1,24 USD. „Spodziewamy się, że funt może być nawet jeszcze słabszy, jeśli twardy Brexit zostanie uznany za bardzo prawdopodobny scenariusz" – piszą eksperci tego banku.
Goldman Sachs i HSBC uważają, że w przypadku realizacji scenariusza twardego Brexitu funt może kosztować 1,10 USD. Deutsche Bank spodziewa się, że w takim scenariuszu kurs spadnie do 1,06 USD. To już bardzo blisko historycznego rekordu, czyli 1,0520 USD, jakie płaciło się za 1 funta 1 marca 1985 r.
Przez ostatnie 100 lat funt mocno stracił na wartości wobec dolara. Poniekąd odzwierciedlało to proces upadku imperium brytyjskiego. Przed pierwszą wojną światową, w czasach wiktoriańskiego standardu złota, kurs był bardzo stabilny i wynosił ponad 4 dolary za 1 funta. Po przystąpieniu do wojny Wielka Brytania zawiesiła funkcjonowanie standardu złota i funt osłabiał się w kierunku 3 USD za 1 GBP. Po wojnie zdołano czasowo przywrócić standard złota i kurs znalazł się w pobliżu przedwojennego poziomu. Gdy jednak w 1931 r. brytyjski rząd znów wycofał kraj ze standardu złota, kurs spadł w okolice minimum z pierwszej wojny światowej.
Później zdołano znów umocnić funta na poziomie sprzed 1931 r., ale druga wojna światowa doprowadziła do kolejnej dewaluacji brytyjskiej waluty. W 1945 r., w ramach systemu z Bretton Woods, obowiązywał kurs referencyjny wynoszący 4,03 dolara za 1 funta. W 1949 r. w ramach tzw. dewaluacji Daltona kurs obniżono do 2,80 USD za 1 funta. W 1967 r., za rządów premiera Harolda Wilsona, doszło do kolejnej dewaluacji – do 2,40 USD za 1 funta. Rozpad systemu z Bretton Woods sprawił, że funt osłabł jeszcze bardziej, by osiągnąć historyczne minimum za rządów Margaret Thatcher w połowie lat 80. (do czego przyczyniły się m.in. decyzje o poluzowaniu kontroli przepływu kapitału).
