rp.pl: Jak wspomina pani Rogera Moore’a, któremu partnerowała pani na planie „Zabójczego widoku”? 

Tanya Roberts: Wiadomość o jego śmierci przyjęłam z ogromnym smutkiem. Tym większym, że był to taki pogodny facet. Na planie cały czas dowcipkował, a – jak przystało na Bonda – miał wspaniałe poczucie humoru. Praca z nim to była czysta przyjemność. 

Poza planem był równie czarujący co na ekranie? 

Nieustannie! Był wspaniałym kumplem. A jako mężczyzna zawsze taktowny i ujmujący. No i ten głos… 

Która scena z „Zabójczego widoku” najbardziej wryła się pani w pamięć? 

Ta, w której wspólnie z Rogerem jedziemy wozem strażackim ulicami San Francisco. 

Utrzymywaliście kontakt także po premierze? 

Do dziś wspominam choćby nasze spotkanie w Beverly Hills. Tego wieczora piliśmy sake i oczywiście wznieśliśmy toast za agenta 007.