- W decyzji dotyczące dotacji podano kwotę dotacji inaczej cyframi, a inaczej słownie. Pomiędzy tymi oznaczeniami jest duża różnica. Czy taką rozbieżność można uznać za oczywistą omyłkę, podlegającą sprostowaniu?
Nie. Zgodnie z art. 113 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) organ administracji może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w decyzjach wydanych przez ten organ. Na postanowienie w sprawie sprostowania przysługuje zażalenie.
W orzecznictwie podkreśla się, że przez oczywiste omyłki należy rozumieć błędy, które jednoznacznie wynikają z zestawienia zebranego w sprawie materiału z treścią decyzji. Oczywistą omyłką pisarską może być widoczne, wbrew zamierzeniu organu, niewłaściwe użycie wyrazu, mylna pisownia lub sformułowanie bądź niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Opuszczenie wyrazu powinno być zauważalne przy czytaniu danego aktu (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 12 kwietnia 2017 r., sygn. II SA/Sz 113/17, LEX nr 2281758).
Inne oczywiste omyłki, o którym mowa w tym przepisie, to omyłki stojące na równi z błędami pisarskimi, polegające na tym, że w decyzji wyrażono treść, która w oczywisty sposób jest niezgodna z myślą organu, a została wpisana przez przeoczenie. Oczywistość błędu czy omyłki polega na nie budzącej wątpliwości w świetle akt sprawy rozbieżności między myślą (zamierzeniem) organu a doborem poszczególnych słów lub cyfr dla określenia nie budzących wątpliwości faktów (por. np. wyrok WSA w Warszawie z 27 kwietnia 2016 r., sygn. VI SA/Wa 522/16, LEX nr 2113831). Błąd musi być dostrzegalny „na pierwszy rzut oka", ewidentny, łatwo zauważalny i nie wymagający dodatkowych zabiegów myślowych, obliczeń czy ustaleń (por. np. wyrok WSA w Warszawie z 15 marca 2016 r., sygn. I SA/Wa 490/15, LEX nr 2054795). Kwalifikacji charakteru omyłek zawsze trzeba dokonywać w odniesieniu do konkretnej sprawy. Może bowiem okazać się, że taka sama omyłka w jednej sprawie może być potraktowana jako oczywista, a w innej już nie (wyrok WSA w Krakowie z 14 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Kr 386/16, LEX nr 2104893). Sprostowanie nie jest ograniczone terminem. Nie jest jednak dopuszczalne takie sprostowanie decyzji, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego. Sprostowaniu nie mogą podlegać błędy i omyłki istotne, nieposiadające cechy oczywistości, których dopuszczono się w stosowaniu prawa, czyli co do ustalenia obowiązującego prawa, stanu faktycznego i jego kwalifikacji prawnej oraz ustalenia konsekwencji zastosowania określonego przepisu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2017 r., sygn. II GSK 3047/15, LEX nr 2320776).
Modyfikacja treści decyzji w drodze sprostowania nie może wpływać na ukształtowanie praw lub obowiązków objętych rozstrzygnięciem. Wadliwą ostateczną decyzję można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania (wyrok NSA z 12 kwietnia 2017 r., sygn. II GSK 5208/16, LEX nr 2270273). Przykładowo nie można w decyzji dotyczącej pozwolenia na budowę traktować numerów określających poszczególne działki, na których ma być realizowana inwestycja, jako cyfr, które nic nie znaczą, gdyż numer działki funkcjonuje w obrocie prawnym jako nazwa własna (por. np. wyrok WSA w Opolu z 10 stycznia 2017 r., sygn. II SA/Op 390/16, LEX nr 2203450). W wyroku WSA w Rzeszowie z 8 sierpnia 2017 r. (sygn. I SA/Rz 379/17, LEX nr 2343219) stwierdzono także, że ogromna rozbieżność pomiędzy kwotą zwrotu dotacji określoną cyfrowo a słownie nie jest oczywistą omyłką.
