Tajemnica bankowa jest szczególnie chroniona. Ochronie podlegają wszelkie informacje związane z samymi negocjacjami prowadzonymi z bankiem, które zmierzają do zawarcia umowy oraz informacje wynikające z samej umowy zawartej z bankiem. Tajemnicą bankową objęte są także informacje dotyczące osób, które nie zawarły wprawdzie umowy z bankiem, ale dokonały czynności pozostających w związku z zawarciem takiej umowy.
Gromadzenie dowodów
W toku postępowań przygotowawczych prokuratorzy często muszą sięgać po informacje objęte tajemnicą bankową. W wielu przypadkach bez nich nie można zebrać dowodów o przestępstwie.
Ustawodawca wprowadza kilka trybów dostępu prokuratora do tajemnicy bankowej.
Jednym z nich jest możliwość wystąpienia prokuratora do banku na podstawie art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. b Prawa bankowego. Zgodnie z tym przepisem bank ma obowiązek udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową, kiedy w postępowaniu przygotowawczym przedstawiono zarzuty określonej osobie fizycznej oraz kiedy dotyczy to przestępstwa popełnionego w związku z działaniem osoby prawnej, podmiotu lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej. Informacja ta może być udzielona tylko w zakresie dotyczącym tej osoby, podmiotu lub jednostki.
Poważne wątpliwości prawne
Prokuratorzy żądając informacji objętych tajemnicą bankową najczęściej występują z postanowieniem o żądaniu wydania rzeczy i zwolnieniu z tajemnicy bankowej. Powołują się oni na art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. b Prawa bankowego oraz art. 180 § 1 kodeksu postępowania karnego, który mówi o zwolnieniu osoby z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej. Czasem prokuratorzy uzupełniają swoje postanowienia o inne podstawy prawne, tj. z art. 217 § 1 i 2 kodeksu postępowania karnego, który stanowi o żądaniu wydania rzeczy mogącej stanowić dowód w sprawie.