Zgodnie z art. 32jb ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (DzU z 2007 r. nr 14, poz. 89) pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, a w tygodniu do 35 godzin, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego.
Natomiast zgodnie z art. 32jb ust. 2 tej ustawy u pracowników pełniących dyżur medyczny 11-godzinny okres odpoczynku dobowego, który przypada w dobie pracowniczej, powinien być udzielony bezpośrednio po zakończeniu pełnienia dyżuru medycznego. Ta regulacja modyfikuje zatem sposób udzielania odpoczynku przewidziany w kodeksie pracy i jako regulacja szczególna wyłącza w tym zakresie zasady kodeksowe. Ustawa o ZOZ nie przenosi bowiem reguły wynikającej z art. 151[sup]5[/sup] § 2 k.p., zgodnie z którą czas pełnienia dyżuru nie może naruszać prawa pracownika do dobowego i tygodniowego odpoczynku.
Oznacza to w praktyce, że nie ma przeszkód prawnych, aby odpoczynek dobowy udzielany był po zakończeniu dyżuru medycznego, którego maksymalny okres trwania musi zamykać się w obrębie 24 godzin od chwili rozpoczęcia pracy, gdy dyżur pełniony jest po dniu pracy pracownika, lub 24 godzin, gdy dyżur taki pełniony jest w dniu wolnym od pracy.
[i]mgr Piotr Wojciechowski, zastępca dyrektora Departamentu Prawnego w Głównym Inspektoracie Pracy[/i][/ramka]
