Rz: Gdzie pana schwytał Berkut?

Mychajło Hawryluk: To było na ulicy Hruszewskiego, gdy wycofywaliśmy się z najbardziej wysuniętej barykady. Ja pomagałem rannemu, dlatego byłem ostatni. Po prostu nie mogliśmy szybko uciekać. Dlatego złapali mnie. I zaczęło się katowanie. Miałem wrażenie, że oni są w jakimś szale. Rzuciło się na mnie kilku naraz, bili, kopali gdzie tylko popadnie. Ponieważ jestem kozakiem, zaczęli wyzywać mnie od atamana. A potem rozbierać. Każdy coś ze mnie zrywał: spodnie, kurtkę, koszulę, jakby to były jakieś trofea. Zobaczyli wtedy moje rany, na plecach, na nogach. I zaczęli uderzać właśnie w te miejsca. Gdy byłem nago, w samych butach, pchnęli mnie do suki i kazali krzyczeć, że kocham Berkut. Ale jak ja mam kochać Berkut? Niby za co? Za to, co robią naszym ludziom? I odmówiłem. To ich rozwścieczyło. Wyglądali jak ludzie pierwotni.

W tym momencie nie obawiał się pan, że to już koniec, że zabiją?

Tak, to był moment, kiedy myślałem, że oddam życie za naszą wolność. Pomyślałem, że wszystko w rękach Boga. Ale wtedy wyprowadzili mnie z suki na mróz. To chyba uratowało mi życie.

Dlaczego tak zrobili?

Chcieli najwyraźniej jeden przed drugim pokazać, jacy to oni są chojracy. Zaczęli się ze mnie śmiać, kazali trzymać pręt do rozbijania lodu, że to niby buława atamańska.

Zobacz film, na którym Berkut poniża i bije Michajło Hawryluka

Film o pana upokorzeniu obiegł w czwartek cały świat. Do tego stopnia, że ministerstwo spraw wewnętrznych Ukrainy musiało oficjalnie przeprosić. Jak to się stało, że całe zajście filmowano?

To był chyba jakiś przypadek. Może ktoś nade mną się zlitował, chciał pokazać, jaki spotkał mnie los? Na pewno to nie było celowe. Słyszałem, jak berkutowcy krzyczeli do kogoś: zakryj kamerę, zakryj kamerę!