Nazywany patriarchą odrodzenia i zjednoczenia. Na jego przewodnictwo w Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej (które objął w 1990 roku) przypadł okres zwiększenia wpływów i roli Kościoła prawosławnego w Rosji po dziesięcioleciach tępienia życia religijnego przez komunistyczne władze.
Doprowadził także do zjednoczenia z Rosyjską Cerkwią Prawosławną za Granicą. Jednocześnie przyjął ostrą linię wobec Kościoła katolickiego i przez cały okres sprawowania swej funkcji sprzeciwiał się spotkaniu z papieżem. Zarzucano mu, że za odbudowywanie wpływów Cerkwi płacił nadmiernym serwilizmem wobec oficjalnych władz. Cieniem na jego reputacji kładły się także oskarżenia o współpracę z KGB. Pochodził z estońskiej rodziny duchownych, wyświęcony na kapłana w Leningradzie. Od lat 60. zajmował ważne stanowiska w strukturach kościelnych. Zmarł z powodu niewydolności krążenia na zawał serca. Miał 79 lat.
