Ma siedem lat. Pochodzi z Dublina. Jest najmłodsza w stadzie szympansów. Do tej pory była znana z prób artystycznych nie najwyższych lotów.

Z dwiema kuzynkami miała w zwyczaju zabawiać się odchodami. Malowały nimi po ścianach. Złe nawyki przywiozły zza morza. Skąd się wzięły? Szefowa działu małp Anna Jakucińska tłumaczy, że mogło to być wynikiem stresu, nudy, wykluczenia ze stada.

W Warszawie na twórcze eksperymenty Lucy, która wykazywała największą pasję artystyczną, nie godzili się opiekunowie.

I całą trójkę poddano procesowi resocjalizacji.

Aby uwagę naczelnych odwrócić od gorszących praktyk i zająć je czymś, opiekunowie podsuwali im pomysły na zabawę. Na przykład postawili termitierę, czyli rurę z otworami. W rurze są smakołyki. By się do nich dobrać, trzeba pokombinować patykiem.

Kolejną z zaakceptowanych przez naczelne rozrywek okazało się malowanie. I niedawno przypadkowo odkryto w Lucy prawdziwy talent.

– Dostała płytę z dykty, kredę i farby. Malowałam ja, a ona mnie naśladowała. Jak to nazwać, co namalowała? Kolorowa abstrakcja – śmieje się opiekunka szympansów Katarzyna Wejchert.

Ma do siedmioletniej szympansicy słabość. Wyznała „Gazecie Stołecznej”: „Czasem iskam młodą Lucy. Czasem siadam plecami do klatki i też pozwalam jej się poiskać”.

Reszcie stada z malowaniem już tak dobrze jak Lucy nie idzie.

– Szympansowi Szymiemu myli się: zamiast rysować kredą, bierze ją do łapy i wsadza do ust. I tak się kończy jego sztuka – śmieje się Wejchert.

Po pierwszej próbie malowania dziś Lucy siada do następnej. O godz. 13 będzie malowała obraz z okazji urodzin magazynu „Fokus”.