Ndakasi trafiła do parku w wieku zaledwie 2 miesięcy - strażnicy znaleźli ją uczepioną martwego ciała matki, zastrzelonej 18 godzin wcześniej przez bojówki kongijskiej milicji.
Dorosła samica goryla górskiego o imieniu Rubiga została zabita strzałem w tył głowy. Była członkiem jednej z największych rodzin goryli, nazywanej Kabirizi.
Już od pierwszych chwil osierocony gorylątkiem zaopiekował się Andre Bauma. Zwierzę było w stanie krytycznego odwodnienia - gorylice karmią swoje młode piersią przez 3 pierwsze lata ich życia.
Ndakasi w wieku 2 miesięcy, w dniu jej odnalezienia przez strażników, 10.06.2007
Przez całą pierwszą noc Bauma trzymał Ndakasi przytuloną do nagiej klatki piersiowej, aby czuła ciepło jego ciała.
Ndakasi przeżyła, ale trauma okazała się zbyt silna i zwierze nie mogło wrócić do życia na wolności. Wraz z innymi osieroconymi gorylami została przeniesiona do Centrum Senkwekwe - utworzonego w 2009 roku sanktuarium na terenie Parku Narodowego Wirunga, przeznaczonego właśnie dla gorylich sierot.
Tam przez 11 lat wiodła spokojne życie, które uwieczniono na wielu fotografiach i filmach.
Światową sławę zyskała w 2019 roku, kiedy jej "selfie" obiegło świat w Dniu Ziemi. Dwaj strażnicy chcieli sobie zrobić zdjęcie z gorylami, wówczas Ndakasi i Ndeze stanęły na tylnych łapach, wyprostowały się i przyjęły pozy jak ich opiekunowie.
Poznaj najlepsze samorządy w Polsce
#Mundo | Una gorila que se hizo famosa en 2019 al posar en una "selfie" con otro primate y un guardabosques, ha muerto a los 14 años por enfermedad en el parque nacional de Virunga
— El Sol de San Juan (@ElSoldeSnJuan) October 7, 2021
https://t.co/mZFTfrBfGV
Ndakasi umarła kilka dni temu po długiej chorobie, w ramionach swojego opiekuna,
Po jej śmierci Andre Bauma powiedział: - To był zaszczyt i przywilej wspierać i opiekować się tak kochającym stworzeniem. Słodka natura i inteligencja Ndakasi pomogły mi zrozumieć związek między ludźmi a małpami człekokształtnymi i dlaczego powinniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby je chronić. Jestem dumny, że mogłem nazywać Ndakasi moim przyjacielem. Kochałem ją jak dziecko. Wszystkim nam w Wirunga będzie jej brakowało, ale będziemy jej wdzięczni za wszystko, co wniosła do naszego życia.
