48 proc. ankietowanych z krajów Europy środkowo-wschodniej uważa, że Wielka Brytania ostatecznie nie opuści Unii. Przeciwnego zdania jest 37 proc. respondentów. To wyniki znacznie różniące się od tych, w których uwzględniono opinię mieszkańców wszystkich państw UE (47 proc. uważa, że Wielka Brytania wyjdzie z UE, 39 proc. jest innego zdania). W samej Wielkiej Brytanii o ostatecznym wyjściu tego kraju z Unii przekonanych jest 44 proc. respondentów, 27 proc. uważa, że Wielka Brytania pozostanie członkiem UE.
O tym, że Wielka Brytania ostatecznie wyjdzie z Unii najsilniej są przekonani mieszkańcy państw Europy północnej (51 proc. z nich jest zdania, że do brexitu dojdzie; na zachodzie i południu UE odsetek ten jest niewiele mniejszy i wynosi 50 proc.).
Większość uczestników sondażu uważa, iż brexit jest gorszy dla UE niż dla Wielkiej Brytanii (58 proc.; w Wielkiej Brytanii tego zdania jest 62 proc. respondentów).
Tylko 13 proc. mieszkańców UE uważa, że wyjście Wielkiej Brytanii z Unii będzie korzystne dla Europy. 59 proc. ankietowanych jest przeciwnego zdania. Z kolei aż 43 proc. Brytyjczyków wyraża przekonanie, iż brexit będzie korzystny dla Wielkiej Brytanii (w UE tego zdania jest zaledwie 19 proc. ankietowanych).
Sondaż wskazuje też, że o ile w całej UE 71 proc. respondentów czuje się Europejczykami, o tyle w Wielkiej Brytanii poczucie bycia obywatelami Europy ma jedynie 42 proc. ankietowanych (46 proc. Brytyjczyków nie czuje się obywatelami Unii).
56 proc. mieszkańców UE - jak wynika z sondażu - obawia się tzw. efektu domina, czyli tego, że po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii inne kraje pójdą w jej ślady.
Ankietowanych spytano też, czy UE powinna zgodzić się na renegocjację umowy brexitowej wynegocjowanej przez Theresę May, jeśli zostanie ona ponownie odrzucona przez brytyjski parlament. Według 52 proc. mieszkańców UE i 51 proc. Brytyjczyków, Bruksela powinna w takiej sytuacji zgodzić się na renegocjację umowy.
Sondaż przeprowadzono między 29 kwietnia a 6 maja na grupie 3034 obywateli państw UE i 2084 obywateli Wielkiej Brytanii.
Według pierwotnego harmonogramu Wielka Brytania, po notyfikowaniu 29 marca 2017 roku woli wyjścia ze Wspólnoty na podstawie artykułu 50 Traktatu o Unii Europejskiej, miała opuścić Unię 29 marca 2019 roku. Jednak, wobec trzykrotnego odrzucenia przez Izbę Gmin wynegocjowanej przez Theresę May umowy ws. brexitu (w głosowaniach z 15 stycznia, 12 marca i 29 marca), a także odrzuceniu przez Izbę Gmin w głosowaniu z 13 marca możliwości wyjścia z UE bez umowy (tzw. twardy brexit), Bruksela zgodziła się na opóźnienie brexitu - najpierw do 12 kwietnia/22 maja, a potem do 31 października (przy czym Wielka Brytania może wyjść z Unii przed tą datą).
WALKA O KLIMAT. Nowa architektura energetyki
W tzw. głosowaniach orientacyjnych przeprowadzonych w Izbie Gmin żadne z rozwiązań impasu, alternatywnych wobec umowy Theresy May, nie zdobyło większości. Najbliżej większości była propozycja wejścia przez Wielką Brytanię w unię celną z UE po brexicie.
Umowa wynegocjowana przez May była za każdym razem odrzucana m.in. głosami części posłów Partii Konserwatywnej i popierającej rząd Demokratycznej Partii Unionistycznej. Powodem sprzeciwu polityków partii rządzącej wobec umowy brexitowej wynegocjowanej przez szefową rządu jest zawarty w niej mechanizm tzw. backstopu, czyli tymczasowe pozostanie przez Wielką Brytanię w unii celnej z UE, aby uniknąć odtworzenia regularnej granicy celnej między Irlandią a Irlandią Północną, co stałoby w sprzeczności z postanowieniami tzw. porozumienia wielkopiątkowego z 1998 roku, które zakończyło konflikt w Irlandii Północnej.
Theresa May zapowiedziała, że ustąpi ze stanowiska premiera i przewodniczącej Partii Konserwatywnej po przyjęciu przez Izbę Gmin umowy ws. brexitu.
Brytyjczycy podjęli decyzję o wyjściu z UE w referendum z 23 czerwca 2016 roku. Za wyjściem z Unii głosowało 51,89 proc. respondentów, przeciw - 48,11 proc. Zwolennicy pozostania w UE stanowili większość spośród głosujących w Szkocji (62 proc.) oraz Irlandii Północnej (56 proc.), a także na Gibraltarze (95,9 proc.).
