Płetowonurkowie znaleźli ciało Jana Lityńskiego

Akcja była prowadzona na rzece Narew w okolicach Pułtuska. - Ciało uwięzione było na głębokości około pięciu metrów pomiędzy konarami drzew. Badania prowadzone były organoleptycznie za pomocą nurków zawodowych z GSP RP uwzględniając tendencję koryta rzeki. Sonar w tych warunkach nie spełnił swojego zadania, ponieważ zbyt dużo obiektów zalegało na dnie koryta rzeki - poinformowała Grupa Specjalna Płetwonurków RP.

Jan Lityński, były działacz opozycji w PRL w poprzednią niedzielę podczas spaceru wałem przeciwpowodziowym w okolicach Pułtuska wszedł do rzeki Narew, chcąc ratować swego psa, pod którym załamał się lód.

Według relacji żony, która była świadkiem tragedii, mężczyzna utonął. Akcja poszukiwawcza zaczęła się już w niedzielę.

W poszukiwania ciała Jana Lityńskiego włączyła się Grupa Specjalna Płetwonurków Rzeczypospolitej Polskiej. W sobotę po południu udało im się odnaleźć ciało.  Znajdowało się 200 metrów od miejsca, w którym załamał się lód.

Trzy dni temu przyjaciele tragicznie zmarłego Jana Lityńskiego zorganizowali akcję „Być jak Janek Lityński".

"Chcemy oddać cześć wspaniałemu Człowiekowi Wolności, Dialogu i Miłości do Ludzi i Zwierząt, panu Jankowi Lityńskiemu, który zginął, ratując na rzece Narwi swojego psa, pod którym załamał się lód" – napisali pomysłodawcy w mediach społecznościowych.

Zachęcają do wpłat datków na rzecz Fundacji Azylu pod Psim Aniołem, miejsca, skąd Jan Lityński adoptował swoje dwa psy. - Konsultowaliśmy tę decyzję z żoną, panią Elżbietą Bogucką. I wiemy, że pan Janek byłby szczęśliwy z tego powodu – dodali pomysłodawcy akcji.

Jan Lityński urodził się w 1946 roku. Był organizatorem i uczestnikiem studenckich wystąpień w marcu 1968 roku, za co skazany został na 2,5 roku więzienia.

Pracował jako robotnik, następnie programista komputerowy. W 1976 roku był współzałożycielem „Biuletynu Informacyjnego", pierwszego pisma ukazującego się poza cenzurą. Wielokrotnie aresztowany.

W 1980 roku został doradcą władz NSZZ „Solidarność". Autor uchwalonego przez I Zjazd „Solidarności" Posłania do Ludzi Pracy Europy Wschodniej.

W 1981 roku w stanie wojennym internowany, a następnie aresztowany. Po ucieczce z przepustki z więzienia od 1984 r. w solidarnościowym podziemiu, członek Regionalnego Komitetu Wykonawczego NSZZ „S", Region Mazowsze. Był  uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. Wybrany do Sejmu RP w 1989 z województwa wałbrzyskiego.