Rodzinne domy dziecka funkcjonują na podstawie przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E240B045B83E74D133E658BA31399E34?id=276051]ustawy o pomocy społecznej[/link], w szczególności na podstawie jej art. 80 ust. 1 pkt 2, ust. 3, 5, 7, i 8 oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=243292]rozporządzeń ministra polityki społecznej z 19 października 2007 r. w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych (DzU nr 201, poz. 1455 ze zm.)[/link], a także z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=175619]5 listopada 2004 r. w sprawie określenia zryczałtowanej kwoty na utrzymanie dziecka oraz stawek na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej (DzU nr 245, poz. 2461 ze zm.)[/link]. Ponieważ utworzenie takiej placówki wymaga podjęcia uchwały właściwej rady, to podstawą ich funkcjonowania są również akty prawa lokalnego.
[srodtytul]Po informacje do starosty[/srodtytul]
Co do zasady prowadzenie rodzinnych placówek opiekuńczo-wychowawczych jest zadaniem własnym powiatu (miasta na prawach powiatu). Może być również realizowane przez organizacje społeczne, Kościoły, związki wyznaniowe, fundacje i stowarzyszenia – jako zadanie zlecone, którego przekazanie odbywa się w drodze konkursu.
Ponieważ rodzinny dom dziecka podlega pośrednio staroście powiatu lub prezydentowi miasta, a bezpośrednio dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej lub kierownikowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, tam trzeba skierować kroki w celu uzyskania informacji, czy na danym terenie jest zapotrzebowanie na tworzenie takich form pomocy dziecku. Instytucje te finansują zastępcze formy opieki nad dzieckiem i mają nad nimi bezpośredni nadzór.
[srodtytul]Z wnioskiem do wojewody[/srodtytul]