Reklama

Jak wstrzymać nakaz usunięcia odpadów

Sama ilość odpadów przeznaczonych do usunięcia nie pozwala jeszcze stwierdzić, że koszty ich usunięcia będą znaczne i spowodują trudne do odwrócenia skutki

Publikacja: 29.01.2015 10:00

Zamknięcie składowiska odpadów może być kosztowne dla gminy

Foto: Fotorzepa, Krzysztof Lokaj klok Krzysztof Lokaj

Paweł Sikora

Reklama

Mężczyzna, reprezentowany przez adwokata, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku Białej. SKO utrzymało nią w mocy decyzję wójta gminy o nakazie usunięcia odpadów z dwóch nieruchomości należących do skarżącego. Właściciel w skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, jednak go dostatecznie nie uzasadnił.

WSA oddalił wniosek mężczyzny. Jego zdaniem, brak argumentacji uniemożliwił ocenę w zakresie spełnienia przesłanek wstrzymania decyzji, określonych w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sąd zaznaczył, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. W takich sprawach brana jest pod uwagę min. znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, jednak każdorazowo wymagają one konkretyzacji. Natomiast samo żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub powołanie się przez wnioskodawcę na ustawowe przesłanki, bez wskazania na czym one polegają, w żaden sposób nie uzasadniają wstrzymania. Zdaniem WSA, argumentacja przedstawiona we wniosku powinna być spójna i odnosić się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy.

Gliwicki sąd przytoczył pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym stwierdzono, że pomimo tego, iż usunięcie odpadów może generować po stronie podmiotu koszty, to jednak strona skarżąca winna konkretnie wykazać jakiego rzędu miałby być to wydatek. Poza tym powinna mieć na względzie, że poniesienie nakładów finansowych w wyniku wykonania nawet wadliwej decyzji, ze swej istoty nie musi wywołać następstwa w postaci trudnych do odwrócenia skutków. W takiej sytuacji osobie, która poniosła szkodę w wyniku wydania wadliwej decyzji, przysługuje roszczenie odszkodowawcze.

Mężczyzna poskarżył się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Był zdania, że sąd, analizując jego wniosek, w ogóle nie uwzględnił faktu zalegania odpadów na dwóch działkach, a tym samym nie przeanalizował akt sprawy pod kątem aspektu finansowego.

Reklama

Wskazał, że okoliczności uzasadniające zgłoszony wniosek są ściśle powiązane z twierdzeniami zawartymi w skardze, a także wynikają z doświadczenia życiowego. Jego zdaniem, już sama ilość zgromadzonych odpadów przeznaczonych do usunięcia przemawia za zasadnością wniosku i pozwalała stwierdzić, że koszty ich usunięcia będą znaczne. Również fakt, iż on sam nie uznaje się za posiadacza odpadów powoduje, że wykonanie obowiązku ich usunięcia będzie dla niego krzywdzące i spowoduje po jego stronie realnie znaczne szkody.

Skrzący postawił tezę, że szkoda wywołana wykonaniem decyzji musi być utożsamiana z możliwością zaistnienia trudnych do odwrócenia skutków. Natomiast sąd zbyt pobieżnie odniósł się do kwestii roszczenia odszkodowawczego i jego realizacji. Mężczyzna stwierdził, iż dochodząc takiego roszczenia musiałby liczyć się z koniecznością kolejnego postępowania sądowego i niepewnością jego wyniku.

NSA 8 stycznia 2015 roku nie podzielił argumentacji właściciela nieruchomości. Orzekł za sądem pierwszej instancji, iż okoliczności wskazane we wniosku muszą mieć charakter konkretny i zindywidualizowany, pozwalający ustalić, iż wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne w stosunku do danego wnioskodawcy. Wnioskodawca musi udowodnić, że w jego sytuacji może zachodzić realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

NSA dodał, iż sąd rozpoznając wniosek nie ocenia zawartości skargi, dlatego też żądanie wstrzymania decyzji powinno zawierać odrębne uzasadnienie, bowiem samo tylko powołanie się na skutki nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia.

Sąd na koniec stwierdził, iż okoliczność poniesienia kosztów związanych z realizacją decyzji nie wpływa bezpośrednio na konieczność wstrzymania jej wykonania. Dopiero konkretnie określona wysokość tych kosztów w zestawieniu z sytuacją finansową strony mogłaby dać podstawę do wstrzymania zaskarżonej decyzji (II OZ 1374/14).

Orzeczenie jest prawomocne.