Wybory pierwszego prezesa SN - na kandydatów trzeba poczekać

W podobnym duchu wypowiedział się sędzia Michał Laskowski, do niedawna rzecznik SN. Zaproponował odrębne zgromadzenie wszystkich sędziów SN (i starych, i nowych) w celu wypracowania racjonalnych i zgodnych z ustawą o SN zasad prowadzenia obrad

– Nie chcemy pogłębić podziałów – podsumował.

Ale jeszcze w środę grupa sędziów ze starego nadania zapowiadała doniesienie do prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez sędziego Zaradkiewicza, polegającego w ich ocenie na przekroczeniu uprawnień podczas prowadzenia zgromadzenia SN, w szczególności przez uznanie, że doszło do wyboru komisji skrutacyjnej, co budziło spory wśród sędziów.

Spór o SN i w samym SN trwa od trzech–czterech lat. Jego istotą jest (pomijając ogólniejsze kwestie praworządności i umocowania nowej Krajowej Rady Sądownictwa), czy wybór pierwszego prezesa SN, a więc i wpływ na kierowanie, zostanie w rękach starej, czy przejdzie do nowej części SN. Przedstawiciele starszej części nie kryją, że ich opór i proceduralne przepychanki np. o powołanie komisji skrutacyjnej zmierzały do tego, aby każdy z pięciu kandydatów nie mógł być wybrany bez zgody przynajmniej części starego SN. Tymczasem zmieniana kilka razy przez PiS ustawa o SN przewiduje, że wśród piątki kandydatów na pierwszego prezesa SN powinien się znaleźć co najmniej jeden przychylny prezydentowi. Na razie nie ma nowego prezesa, a SN kieruje wyznaczony do tych obowiązków sędzia Zaradkiewicz, z nowego nadania.

Przerwa w wyborach i wstępne poparcie kandydatów mogą być pomocne w wyłonieniu kompromisowego, jak w poprzednich wyborach, pierwszego prezesa SN.