Pokaz "Najpiękniejsze muzeum świata" to projekt specjalny, podejmujący próbę rekonstrukcji najbardziej znanej kolekcji Zagłębia Ruhry, która przed wojną słynęła z dzieł francuskich impresjonistów i niemieckich ekspresjonistów.
Jej powstanie zainicjował na początku XX wieku Karl Ernst Osthaus, wnuk przemysłowego potentata. Bogate zbiory europejskiego malarstwa, a także rzeźb z różnych epok i kultur prezentował początkowo w prywatnym muzeum w Hagen, położonym 80 km na zachód od Essen.
Właściciel nazwał je Folk-wang od jednego z 12 pałaców – siedziby bogów, opisywanej w starogermańskim poemacie "Edda". Po śmierci fundatora muzeum przeszło na własność miasta, a w latach 20. zostało przeniesione do Essen.
W czasach nazistowskich dzieje kolekcji były burzliwe. W 1937 roku władze skonfiskowały 1400 obrazów, rzeźb i grafik. Część trafiła na propagandową wystawę sztuki "zdegenerowanej" zorganizowaną przez NSDAP. Wśród nich – obrazy wybitnych niemieckich ekspresjonistów: Ludwiga Kirchnera i Emila Noldego. Część została wywieziona do Szwajcarii i sprzedana na aukcji w Lucernie w 1939 roku. Tak stało się m.in. z obrazami Cezanne'a, Matisse'a, Kirchnera. Po wojnie niektóre udało się odkupić, inne pozostały w rękach nowych właścicieli.
Organizatorzy pokazu zebrali 396 wspaniałych prac. Niektóre przywieziono z zagranicznych muzeów, m.in. "Improwizację" – abstrakcyjną kompozycję Wassilego Kandinskiego z Guggenheim Museum, i obraz Marca Chagalla, przedstawiający wiosenne żydowskie święto Purim, z Philadelphia Museum of Modern Art.
