Artur Ilgner: Elokwencja

Z niecierpliwością czekałem 23 kwietnia na wywiad w TVN, jaki miał przeprowadzić red. Piotr Kraśko z panią ambasador Stanów Zjednoczonych w Polsce Georgette Mosbacher. Kobietą otoczoną nimbem niestarzejącej się, inteligentnej, damy. W dodatku w bliskich relacjach z prezydentem potężnego mocarstwa.

Aktualizacja: 26.04.2020 15:17 Publikacja: 26.04.2020 14:48

Artur Ilgner: Elokwencja

Foto: mat. pras.

Zatem Piotr Kraśko i Georgette Mosbacher. Redaktora Piotra Kraśkę jako dziennikarza znam od lat. Cenię za profesjonalizm. Za pasję z jaką wykonuje swój zawód i emocje. Dynamikę narracji i przekazu. Szanuję go także za uczciwość. A najbardziej za rozbrat z Jackiem Kurskim. Podziwiam także biegłość w obcym dla mnie języku i nieobce mi zamiłowanie do sportu.

Zatem czekałem podekscytowany. Niestety. Po kilkunastu minutach rozmowy poczułem niesmak w ustach i mózgu, które to odczucie potęgowało się z każdą kolejną minutą; prowadzący wywiad rozpoczął rozmowę z panią ambasador od pytań o pandemię w Nowym Jorku, najwyraźniej zapominając, że gołębie pocztowe coraz szybsze i przekazują nam codziennie aktualne wieści zza oceanu. Pani ambasador z nienagannym makijażem i uśmiechem, opowiedziała o trosce jaką w niej wywołuje widok namiotów szpitalnych rozstawionych w parkach w Nowym Jorku, i że nie jest w stanie przyzwyczaić się do widoku ulic, które zawsze tętniły gwarem i życiem a teraz nagle opustoszały. Wyraziła jednocześnie nadzieję i optymizm, że ludzka solidarność o której przecież tak wiele wiedzą Polacy zwycięży i powrócimy dla lat szczęśliwości, czyli biznesu. Trzeba być tylko ufnym i cierpliwym - pouczyła.

Po kolejnym zestawie pytań, pani ambasador z kurtuazją odniosła się do stacji TVN (notabene należącej do amerykańskiej sieci "Discovery") w której co prawda od czasu do czasu krytykuje się szanowanego przez nią prezydenta  Donalda Trumpa, z czym się nie zgadza, niemniej w wolnym kraju niezawisłość mediów to podstawowe prawo, i ona, w imię wiary w demokrację godzi się z tym.

Kolejne pytania dotyczyły funkcjonowania w okresie pandemii ambasady amerykańskiej w Warszawie. Dowiedzieliśmy się, że wszystko jest pod kontrolą, zakupiono dodatkowe komputery, wyznaczono strefy przemieszczania się, naklejając widoczne pasy na podłodze. Co zaś się tyczy samej pandemii, oświadczyła, że w Warszawie czuje się o wiele bezpieczniej niż gdyby była w Nowym Jorku. Bowiem Polska - jej zdaniem - to kraj demokratyczny, dobrze zarządzany , a rząd nasz troszczy się o obywateli.

W tym momencie poprawiłem się "w siodle", sorry - na kanapie. Jak mawiały nasze babki, "byłem przy nadziei", że w końcu rozmowa  potoczy się we właściwym kierunku i dowiem się, jaki ma pogląd pani ambasador na sprawy istotne dla Polaków. Czekałem kiedy red. Kraśko zada najważniejsze pytania: o polską demokrację. O wielokrotne  łamanie konstytucji  i jej podstawowego prawa: wolnych, powszechnych, tajnych, wyborów. Czekałem na pytanie, co pani ambasador sądzi o zmianach w ustawie o ordynacji wyborczej bez gwarantowanego okresu sześciu miesięcy. O tym, że wybory przeprowadzić ma nie Państwowa Komisja Wyborcza, a jakiś minister przy pomocy Poczty Polskiej, nie bacząc na sprzeciw autorytetów naukowych - epidemiologów, lekarzy innych specjalności. Wbrew RODO, Senatowi, konstytucjonalistom, prezydentom największych miast w Polsce - generalnie - woli społeczeństwa polskiego.

Czekałem na pytanie, czy "parcie" za wszelką cenę do wyborów w okresie narastającej pandemii  to - zdaniem pani ambasador wyraz troski o społeczeństwo.

Niestety. Nie doczekałem się tych pytań. Dowiedziałem się natomiast, że pracownicy ambasady i obywatele amerykańscy w Polsce są bezpieczni, że stacjonującym u nas jednostkom wojsk amerykańskich też nic nie grozi, i że pani ambasador choć ma teraz o wiele więcej pracy znajduje czas na czytanie książek...

Sfrustrowany wyłączyłem telewizor. A potem pomyślałem sobie, że dziennikarstwo to niewdzięczny zawód, a mój umysł kiepski. Nawet uczciwy, rzetelny dziennikarz, gdy wchodzi w sferę polityki, musi się podporządkować narzuconym regułom. Pani ambasador z racji fachu też nie może wyrażać własnych opinii, i zapewne przed udzieleniem wywiadu musiała skonsultować się ze swoimi zwierzchnikami zza oceanu. Nie mam na myśli szczegółowych instrukcji, bo to nie Kreml. Mówię o sugestiach w jakim "klimacie" powinna prowadzić rozmowę, i jakich tematów w imię interesów amerykańskiej polityki unikać.

Jeśli bowiem za kwotę wielu miliardów dolarów sprzedaje się polskiemu rządowi  trzydzieści  parę samolotów bojowych, które co najwyżej wzmocnią siłę wojsk amerykańskich i sojuszniczych, lecz nie mogą stanowić najmniejszej przeciwwagi dla sił zbrojnych potencjalnego napastnika, to takiego rządu nie wolno krytykować. Także z tytułu wszystkich innych amerykańskich aktywów w Polsce. Myślę też, że i red. Kraśki nie ominęły podobne sugestie ze strony pryncypałów w TVN. Ale - podkreślam -  to tylko moje domniemanie.

Zatem wyszło, jak wyszło. Elegancko. Miło i elokwentnie. Z obu stron. A wiadomo: być elokwentnym to znaczy powiedzieć coś komuś...

Tak też się stało...

Zatem Piotr Kraśko i Georgette Mosbacher. Redaktora Piotra Kraśkę jako dziennikarza znam od lat. Cenię za profesjonalizm. Za pasję z jaką wykonuje swój zawód i emocje. Dynamikę narracji i przekazu. Szanuję go także za uczciwość. A najbardziej za rozbrat z Jackiem Kurskim. Podziwiam także biegłość w obcym dla mnie języku i nieobce mi zamiłowanie do sportu.

Zatem czekałem podekscytowany. Niestety. Po kilkunastu minutach rozmowy poczułem niesmak w ustach i mózgu, które to odczucie potęgowało się z każdą kolejną minutą; prowadzący wywiad rozpoczął rozmowę z panią ambasador od pytań o pandemię w Nowym Jorku, najwyraźniej zapominając, że gołębie pocztowe coraz szybsze i przekazują nam codziennie aktualne wieści zza oceanu. Pani ambasador z nienagannym makijażem i uśmiechem, opowiedziała o trosce jaką w niej wywołuje widok namiotów szpitalnych rozstawionych w parkach w Nowym Jorku, i że nie jest w stanie przyzwyczaić się do widoku ulic, które zawsze tętniły gwarem i życiem a teraz nagle opustoszały. Wyraziła jednocześnie nadzieję i optymizm, że ludzka solidarność o której przecież tak wiele wiedzą Polacy zwycięży i powrócimy dla lat szczęśliwości, czyli biznesu. Trzeba być tylko ufnym i cierpliwym - pouczyła.

Publicystyka
Rosja zamyka polski konsulat. Dlaczego akurat w Petersburgu?
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Publicystyka
Marek Kozubal: Dlaczego Polacy nie chcą wracać do Polski
Publicystyka
Jacek Nizinkiewicz: PiS robi Nawrockiemu kampanię na tragedii, żeby uderzyć w Trzaskowskiego
Publicystyka
Estera Flieger: „Francji już nie ma”, ale odbudowała katedrę Notre-Dame
Materiał Promocyjny
Do 300 zł na święta dla rodziców i dzieci od Banku Pekao
Publicystyka
Trzaskowski zaczyna z impetem. I chce uniknąć błędów z przeszłości