Loudon podkreśla rolę niemieckiej organizacji Chaos Computer Club, założonej w 1989 przez współpracownika KGB Karla Kocha (oskarżony o o szpiegostwo przeciwko USA haker znaleziony po dekonspiracji spalony żywcem w lesie). Organizacja ta udzielała serwerów do prowadzenia przez Assange komunikacji z informatorami portalu oraz organizowała publiczne spotkania mające budować jego wiarygodność.

Rachoń pisze również o Bradleyu Manningu, który przekazał materiały zwane „leakami”:

Loundon opisuje również zaplecze oskarżonego o szpiegostwo Bradleya Manninga, analityka wywiadu wojskowego USA, który przekazał Julianowi Assange największy zbiór niejawnych informacji w historii USA. Wiadomości te stanowią główne źródło tak zwanych „leaków” - czyli opublikowanych po starannej selekcji materiałów pochodzących z ambasad USA na całym świecie.

Ujawnianie tych informacji stanowi metodę na wzniecanie dużej liczby wybuchających jednocześnie małych konfliktów, uderzających w interes USA lub ich sojuszników. Wśród środowisk popierających Manninga roi się od byłych sowieckich agentów jak fundacja Rosenbergów – skazanych i straconych w 1953 w USA szpiegów, czy otwarcie współpracujących z Rosją think tanków (np. Institute for Policy Studies).

Autor tekstu kończy stwierdzeniem, że nadszedł czas, kiedy cytat przypisywany Leninowi ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości:

Koncepcja wykorzystania konstytutywnej cechy demokracji parlamentarnej, jaką jest katalog wolności osobistych - do walki z tym systemem przypisywana jest Leninowi. Zdanie o sznurku, na którym zostaną powieszeni kapitaliści znajduje po 100 latach odzwierciedlenie w legalnej działalności ruchów w rodzaju Occupy Wall Street, portalu WikiLeaks czy choćby propagandowego kanału Russia Today obecnego w telewizjach kablowych na całym świecie, w tym w USA i w Polsce.